Εκκλησία και πανδημία

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Φαίνεται ότι σημαντική μερίδα του ελληνικού κλήρου δεν συμμερίζεται ούτε το αίσθημα απειλής που διακατέχει μεγάλο τμήμα της κοινωνίας ούτε τους βάσιμους φόβους της κυβέρνησης για περισσότερες απώλειες ζωών, δραματική επιβάρυνση του συστήματος υγείας και ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία. 

Το ζήτημα, έως αυτή τη στιγμή που γράφεται τούτο το σημείωμα, φαίνεται να έχει λάβει απρόσμενα μεγάλες διαστάσεις. «Συντονισμένη προσπάθεια ώστε να αποφευχθεί τελευταία στιγμή μια γενικευμένη κρίση μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας έγινε τα τελευταία 24ωρα», έγραφε χθες στην «Κ» ο Σταύρος Παπαντωνίου, «μετά το μπαράζ αντιδράσεων μητροπολιτών στα μέτρα της πολιτείας κατά της πανδημίας που αφορούν τις εκκλησίες».

Είναι κατανοητή η ένσταση μητροπολιτών, πως δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση «να ανοίγει τα νυχάδικα, αλλά να κλείνει τις εκκλησίες», ωστόσο, θα πρέπει να πούμε ότι η γενικότερη στάση του ελληνικού κλήρου καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, από τον Μάρτιο ακόμη, είναι άκρως προβληματική. Αν μη τι άλλο, στα κέντρα αισθητικής υπάρχουν πολλά περιθώρια τήρησης μέτρων ασφαλείας. Και σε μια σύναξη πιστών θα μπορούσε να συμβεί κάτι ανάλογο, δυστυχώς, όμως, οι περισσότεροι κληρικοί έχουν δείξει την οδό τού «ζην επικινδύνως» στους πιστούς. Και, ως γνωστόν, οι πιστοί ακολουθούν με αφοσίωση αυτό που θα τους υποδείξει ο ιερέας της ενορίας τους ή ο μητροπολίτης τους. 

Οταν με κάθε τρόπο, και κατ’ επανάληψιν, κληρικοί (αλλά και πολιτικοί ή καλλιτέχνες) περνάνε το μήνυμα πως στην εκκλησία δεν μπορεί κάποιος να κολλήσει τον ιό, ούτε με τον συνωστισμό στους ναούς ούτε με την Θεία Κοινωνία, τα πολλά λόγια περιττεύουν.

Δεν ξέρω αν είναι φόβος απώλειας εξουσίας, ισχύος κτλ. από μεριάς της Εκκλησίας ή μια εμμονική, άγονη, δογματική παρερμηνεία των ιερών κειμένων. Είμαι ο τελευταίος που θα υποδείξει σε έναν κληρικό το θεολογικό περιεχόμενο των Γραφών, ωστόσο, δεν χρειάζεται να έχει κάποιος πτυχίο θεολογίας για να καταλάβει πως δεν είναι το γράμμα των Γραφών που έχει σημασία αλλά το πνεύμα τους. 

Η υψηλή συμβολική, μεταφορική σημασία ψαλμών και ευαγγελίων απαιτεί και μιαν άλλη ευαισθησία, διανοητική και συναισθηματική, που ένας άθρησκος δύσκολα μπορεί να αδράξει. Ενας κληρικός όμως; Δηλαδή, τι; Η Θεία Κοινωνία έχει υπερφυσικές δυνάμεις;  

Αν τόσο καιρό το μήνυμα από την (παθούσα) Βόρεια Ελλάδα ήταν «δεν θα μας πει η Αθήνα τι θα κάνουμε», από την Εκκλησία το μήνυμα που έρχεται δεν διαφέρει και πολύ. Οι κληρικοί που έχουμε ακούσει ή δει να τηρούν αυστηρά μέτρα προστασίας, φροντίζοντας ουσιαστικά το ποίμνιό τους, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. 

Αν τους αδικούμε, τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να ακουστεί η φωνή τους με ακόμη πιο ηχηρό τρόπο. Οχι για να πειστούμε εμείς, αλλά οι πιστοί που αισθάνονται απρόσβλητοι από τον ιό. Ε, δεν είναι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή