Η Τουρκία απαιτεί από την Ελλάδα να μη ζητάει βοήθεια από άλλους και να μην εμπλέκει την Ε.Ε. στις μεταξύ τους διαφορές. Το επανέλαβαν τελευταία οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της γειτονικής χώρας.
Ωστόσο, η «απαίτηση» αγνοεί μια σημαντική παράμετρο που αποτελεί μέρος και της εξίσωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Οτι η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος μιας Ενωσης και στα θέματα που την αφορούν δρα ως μέλος αυτής.
Οι διαφορές που μπορεί να έχει ο Καναδάς με την πολιτεία του Μέιν ή η Κούβα με τη Φλόριντα προφανώς και αφορούν ολόκληρη την Αμερική. Ευλόγως, θα αντιτείνει κάποιος ότι η Ε.Ε. δεν είναι –ακόμη– οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, όπως την οραματίστηκαν ο Σουμάν και ο Μονέ. Ωστόσο, υπάρχει· και τα τελευταία 70 χρόνια προχωρεί –με πισωγυρίσματα, με επιτυχίες και αποτυχίες, με καθυστερήσεις, αλλά προχωρεί– σε μια πορεία ενοποίησης.
Τα κράτη-μέλη δεν ενεργούν ερήμην της Ενωσης. Αντίθετα, διαβουλεύονται, διεκδικούν, πιέζουν και πιέζονται, και καταλήγουν σε κοινές θέσεις και δράσεις. Ετσι, και η Ελλάδα, δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα 26 κράτη-μέλη της Ενωσης στην οποία ανήκει. Δυσφορεί με συμπεριφορές, διαμαρτύρεται για αποφάσεις, αλλά είναι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Οταν μιλούν η Πρόεδρος της Eλληνικής Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, έχουν πίσω τους όχι μόνο την ελληνική σημαία, αλλά και την ευρωπαϊκή.
Ο Χουλουσί Ακάρ κάλεσε την Ελλάδα να αναζητήσει λύσεις στην Ανατ. Μεσόγειο μέσω διαλόγου με την Τουρκία αντί να προσπαθεί να σύρει την Ε.Ε. στην αντιπαράθεση αυτή. Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου έστειλε στον Ελληνα ομόλογό του «φιλικές συμβουλές», αναφέροντας: «Σταματήστε να ζητάτε βοήθεια από άλλους και να βλάπτετε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού». Αλλά η Ε.Ε. δεν είναι «άλλοι». Είμαστε (και) εμείς.
Εχουμε επανειλημμένως επισημάνει ότι οι εταίροι μας δεν θα πολεμήσουν τον δικό μας πόλεμο. Αυτό θα κληθούμε να το κάνουμε εμείς με τα Rafale, τα F-16 Viper και τα υπόλοιπα μαχητικά της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, τα υποβρύχια και το σύνολο του Ελληνικού Στόλου, και τον Στρατό Ξηράς.
Παρεμπιπτόντως, καλό είναι να μη διολισθαίνουν κάποιοι σε υποτιμητικές περιγραφές όταν αναφέρονται στις συγκεκριμένες Ενοπλες Δυνάμεις. Η σύγκριση, και κυρίως η ποιοτική (συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου δυναμικού), δεν δικαιολογεί τέτοια υπεροψία. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση και δεν συμφέρει κανέναν να φθάσουμε εκεί.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι γείτονές μας είναι ότι η εξίσωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι σύνθετη και εκ των πραγμάτων περιλαμβάνει και την Ε.Ε. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο μια χώρα με ένα μεσαίου μεγέθους ΑΕΠ 220 δισ. δολαρίων. Είναι ταυτόχρονα και μέλος μιας τεράστιας οικονομίας 19 τρισεκατομμυρίων. Και δεν λειτουργεί, ούτε μπορεί να αντιμετωπίζεται, σαν να μην ανήκει σε αυτήν.