Είναι μεγάλο και καραμπινάτο το σκάνδαλο της Folli Follie. «Μαύρο» χρήμα, εικονικά έσοδα, πραγματικά έξοδα για πολυτελή διαβίωση, ελεγκτές «μαϊμού», συν χιλιάδες εξαπατημένοι που έβαλαν τα πολλά ή λίγα λεφτά τους για να αγοράσουν μετοχές που δεν άξιζαν ούτε το χαρτί στο οποίο ήταν τυπωμένες. Το σκάνδαλο αυτό είναι επίσης ένα από τα ελάχιστα όπου η εμπλοκή πολιτικών προσώπων εμφανίζεται με τόσο καθαρό τρόπο: με ονοματεπώνυμα υπουργών, γραπτώς από τα στελέχη της εταιρείας σε ανύποπτο χρόνο.
Να «υπερέβαλαν εαυτούς» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως γράφεται στα emails, να έγιναν «μπροστάρηδες για τον όμιλο», διότι προσδοκούσαν οικονομικά οφέλη «80» (δηλαδή 80.000 ευρώ) ή πολιτικά οφέλη από τη «χορηγία» στις εκλογικές τους περιφέρειες; Μένει να διευκρινιστεί…
Να ισχύει άραγε αυτό που υπονόησε ο κ. Νίκος Φίλης, ότι δηλαδή «πολύ συχνά τα στελέχη των εταιρειών επενδύουν αντίστοιχες αναφορές με ψεύδη προκειμένου να γίνουν αρεστά, να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους, υπηρετώντας προσωπική ατζέντα»; (Mega 22.12.2020). Μένει να διερευνηθεί…
Να έγινε αυτή η σωρεία παράνομων παρεμβάσεων και συγκαλύψεων επειδή έπρεπε να προστατευτεί ο «εθνικός πρωταθλητής» του λιανεμπορίου, όπως λέγαμε παλιότερα, ή «για να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας», όπως λέμε πάντα, κι αυτό να εξηγεί την υπερψήφιση από τη Ν.Δ. μιας τροπολογίας του ΣΥΡΙΖΑ που αφορούσε τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών; Μένει να αποσαφηνιστεί, αν και πάντα τέτοια μεγάλα κρατικά σχέδια αποτελούν την κερκόπορτα για να μπαίνει το δάχτυλo στο πολιτικό ή οικονομικό μέλι…
Μεγαλύτερο όμως σκάνδαλο από εκείνο της Folli Follie –και μάλιστα διαχρονικό– είναι της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Αυτή είναι η κρατική οντότητα που όφειλε να κάνει από το 2001 αυτό που έκανε το 2017 ο ανεξάρτητος ιδιωτικός ελεγκτής που προσέλαβαν κάποιοι μέτοχοι. Oφειλε δηλαδή να είναι ο κρατικός ανεξάρτητος ελεγκτής όλων των επιχειρήσεων, οι μετοχές των οποίων τελούν υπό διαπραγμάτευση στο Χρηματιστήριο. Eγινε δε Ανεξάρτητη Αρχή, διότι η εμπειρία απέδειξε ότι όλες οι κυβερνήσεις (ακόμη και εκείνες που έχουν «ηθικό πλεονέκτημα») απαρτίζονται από ανθρώπους που θα παρανομήσουν για να καλύψουν τις παρανομίες των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Κι αυτό, για πολλούς λόγους: είτε για να μην κλονιστεί το εύθραυστο της ελληνικής οικονομίας, είτε για να μη διογκωθεί η ανεργία, είτε διότι αυτοί οι επιχειρηματίες θα τους βοηθήσουν πολιτικώς (π.χ. επηρεάζοντας ψηφοφόρους, χρηματοδοτώντας τα εκλογικά τους κέντρα) ή απλώς οικονομικώς, δηλαδή με μπαχτσίσι.
Folli Follie είχαν και έχουν όλες οι χώρες. Είχε και η Γερμανία. Λεγόταν Wirecard και τα στελέχη της έκαναν ό,τι περίπου και οι δικοί μας: φούσκωναν τα οικονομικά στοιχεία για να διογκώνεται η τιμή της μετοχής και να καρπώνονται τα οφέλη. Αποκαλύφθηκε γρήγορα, η έρευνα έγινε ταχύτατα, και κάθε κατεργάρης μπήκε στον πάγκο του. Δεν είναι οι Γερμανοί καλύτεροι κι αποτελεσματικότεροι ημών λόγω του… DNA τους ή κάποιας προτεσταντικής κουλτούρας. Eχει αποδειχθεί παγκοσμίως ότι όταν ο έλεγχος είναι αποκεντρωμένος από τους ελεγχόμενους, όταν δηλαδή το θεσμικό πλαίσιο δημιουργεί αντίρροπα συμφέροντα στους μηχανισμούς του κράτους, όλα πάνε καλύτερα. Αν δηλαδή η αρμόδια επιτροπή ήλεγχε το 2003 ή το 2008. το σκάνδαλο θα ήταν μικρότερο και μπορεί η εταιρεία να μην κατέρρεε…