Αυτός ο ανασχηματισμός άργησε έξι μήνες. Το αποτέλεσμα –λίγες αλλαγές σε κρίσιμα χαρτοφυλάκια, καμία σε πόστο διαχείρισης της κρίσης– δεν προδίδει μακρά κυοφορία. Η κυβέρνηση, όμως, είχε αναβάλει την αναδόμησή της επειδή το καλοκαίρι, στην πρώτη της επέτειο, είχε πέσει θύμα της επιτυχίας της και της επιτελικής αυτοπεποίθησής της: αφού τα είχε καταφέρει σε τρεις σκληρές δοκιμασίες –Εβρος, πρώτο πανδημικό κύμα, Τουρκία–, τι λόγο είχε να κουνήσει τις καρέκλες; Τι λόγο είχε να υποβληθεί σε μια διαδικασία που συχνά προκαλεί όχι λιγότερα προβλήματα από όσα λύνει;
Στον χρόνο που μεσολάβησε φάνηκε ότι οι καταγεγραμμένες αρρυθμίες –και προσωπικές δυσανεξίες– δεν μπορούσαν να ισοφαριστούν από τον πολυπράγμονα ακτιβισμό των επιτελών. Τα άλογα του συγκεντρωτικού μοντέλου διακυβέρνησης χρειαζόταν, εκτός από το διαρκώς διογκούμενο φορτίο του ιού, να σπαταλούν ενέργεια και σε βραχυκυκλώματα πολιτικής διαγωγής.
Κάπως έτσι προέκυψε η δεύτερη φάση του ημιτελούς θερινού ανασχηματισμού που συντελέστηκε στα χαρτοφυλάκια της κανονικότητας – και όχι των κρίσεων. Η αντικατάσταση του υπουργού Εσωτερικών σε συνδυασμό με την είσοδο πολλών βουλευτών της Ν.Δ. έδωσε το έναυσμα σε κάποιους να χαρακτηρίσουν το νέο σχήμα εκλογικό. Οι απαντήσεις που παίρνει κανείς στο εκλογικό ερώτημα κυμαίνονται από την αγανακτισμένη διάψευση μέχρι τον σαρκασμό.
Η αποκατάσταση των βουλευτών εξηγείται ως αναγκαίος όρος επιβίωσης – στη λογική ότι, αν δεν φροντίσεις το κόμμα σου, θα πέσει να σε πλακώσει. Ως φροντίδα νοείται και η παιδαγωγική ανάδειξη αδοκίμαστων βουλευτών σε πειραματικούς ρόλους υφυπουργών.
Η αναβάθμιση Βορίδη στο Εσωτερικών αποδραματοποιείται με παρασιώπηση των καταγωγικών του χαρακτηριστικών και επίκληση των «τεχνικών» προδιαγραφών του: «Ξέρει καλά νομικά», «ήταν εντάξει στη διαχείριση των αγροτών, αφού δεν είδαμε τρακτέρ στους δρόμους». Ατύπως, αναγνωρίζεται ότι είναι «βαρύς» υπουργός – μάλλον με την καλή έννοια· θα δίνει, δηλαδή, και πολιτικό βάρος στην κυβέρνηση, εννοείται προς την πλευρά που κοιτάζει προς το δεξιό της ακροατήριο. Η άλλη πτέρυγα, προς το Κέντρο, μπορεί να παρηγορηθεί με επιλογές υψηλού συμβολισμού, όπως αυτή του πρώτου ανοιχτά ομοφυλόφιλου μέλους ελληνικής κυβέρνησης – του Νικόλα Γιατρομανωλάκη στο υπουργείο Πολιτισμού.
Τίποτε σε αυτό το παίγνιο συμβολικών συμψηφισμών δεν μαρτυρεί, λένε, εκλογικό σχεδιασμό. Τέτοιος σχεδιασμός αποκλείεται εκ των πραγμάτων. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της έξι μήνες πανδημίας. Ακόμη και αν η αφύσικα πεπιεσμένη οικονομία εκτιναχθεί, η ανάκαμψη δεν θα έχει προλάβει να μετουσιωθεί σε βίωμα προτού περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος. Ποια κυβέρνηση θα ήθελε να σπεύσει στις κάλπες χωρίς να έχει στεγνώσει ακόμη από την τρικυμία; Ποια κυβέρνηση σχεδιάζει τι θα κάνει σε εννέα μήνες, όταν δεν ξέρει ακόμη αν σε πέντε ημέρες θα ανοίξουν τα σχολεία;
Μάκης Βορίδης: Βαρύτης
2' 1" χρόνος ανάγνωσης
