Στη 200ή φετινή επέτειο της Επανάστασης καταφέραμε, ξεκινώντας από ένα καχεκτικό κράτος, να ζούμε σε μια δημοκρατία της φιλελεύθερης Δύσης. Η πορεία μας δεν ήταν πάντα ανοδική, ούτε αξιοζήλευτη. Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις υπήρχαν, αλλά υπήρχαν και οι υποκειμενικές αδυναμίες. Γι’ αυτό δεν φτάσαμε τις πιο προηγμένες χώρες και δεν είμαστε πρώτοι σε δημοκρατία, ούτε σε ευημερία. Ωστόσο, το ότι φτάσαμε ώς εδώ είναι κατόρθωμα. Επόμενο βήμα είναι να φτάσουμε τις χώρες των εταίρων μας. Και πάλι οι αντικειμενικές προϋποθέσεις υπάρχουν. Τις περιέγραψε η Αννα Διαμαντοπούλου στο πρόσφατο βιβλίο της «Από το Ντεσεβό στο Drone». Και τον οδικό χάρτη τον χάραξε η «πρόταση Πισσαρίδη».
Ολοι συμφωνούμε ότι πρώτη στις ελλείψεις μας βρίσκεται η Παιδεία. Και αυτό το φορτίο το έχει επωμιστεί η Νίκη Κεραμέως. Διαβάσαμε («Κ», 3/1) όλο το «πλαίσιο ριζικών αλλαγών από το νηπιαγωγείο έως το πανεπιστήμιο» που σχεδίασε και που το παλεύει. Και εδώ εμφανίζονται πάλι οι «υποκειμενικές αδυναμίες»: οι Σύγκλητοι δύο πανεπιστημίων (ΑΠΘ και Πάντειο) διαφωνούν με τη φύλαξη των πανεπιστημίων από την αστυνομία. Θέλουν ειδικό σώμα υπό τη διοίκησή τους. Σαν να μην ήταν η ανικανότητά τους που έφτασε μέχρι την αδυναμία να περιφρουρήσουν ακόμα και τις ίδιες τις συνεδριάσεις των Συγκλήτων! Πόσο αποτελεσματικά θα φυλάξει την πρώην ΑΣΟΕΕ (νυν ΟΠΑ) ο πρύτανης που από φόβο αποσιώπησε ότι κάποιοι αλήτες τού πέρασαν ταμπέλα στον λαιμό; Και πώς να μην έρχεται στον νου η υποψία ότι οι πρυτάνεις δρουν πελατειακά, δεδομένου ότι ψηφίζονται από τους φοιτητοπατέρες;
Επίσης, πώς να ακολουθήσουμε την πολιτική των εταίρων μας για τα ιδιωτικά κολέγια, όταν οι συντεχνίες των μηχανικών και των οικονομολόγων, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ, αγωνίζονται, μέχρι και με διαδηλώσεις, εναντίον της; Και πώς να πετύχουμε τον στόχο της μεγαλύτερης ελευθερίας στη διαμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος των σχολείων και στον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών, όταν η συντεχνία των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ) πολεμάει λυσσαλέα την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών;
Η κ. Κεραμέως απέδειξε ότι είναι γενναία. Δεν δίστασε εξαρχής να αναστείλει τη λειτουργία 37 νέων τμημάτων που ίδρυσε απρογραμμάτιστα ο ΣΥΡΙΖΑ, αψηφώντας το πολιτικό κόστος των «τοπικών κοινωνιών». Δεν θα υποταχθεί, πιστεύω, ούτε στις συντεχνίες. Και έτσι θα προχωρήσουμε. Μέσα από τις αντιθέσεις μας. Οπως προχωρούσαμε πάντα.