Με διαφορετικές προοπτικές από το 2020 μπήκε το 2021 διεθνώς και στην Ελλάδα, όμως μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα των τριών σχεδόν εβδομάδων βρέθηκε και με νέα δεδομένα. Την 1η Ιανουαρίου ο πλανήτης γνώριζε ότι βρέθηκε πλέον εμβόλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, στις ΗΠΑ είχε πια εκλεγεί πρόεδρος ο Μπάιντεν, ήταν ήδη γνωστό ότι η Μέρκελ θα ολοκληρώσει τον Σεπτέμβριο την πολιτική της καριέρα, η Ευρωπαϊκή Ενωση έκανε ένα σοβαρό βήμα εμβάθυνσης, αφενός δημιουργώντας κοινό Ταμείο Ανάκαμψης, αφετέρου επιχειρώντας κοινή διαχείριση στην προμήθεια και την κατανομή εμβολίων (με τη Γερμανία να δίνει κακό παράδειγμα, κάνοντας και δικές της συμφωνίες), ενώ στο παρά ένα κυριολεκτικά αποφεύχθηκε το άτακτο Brexit. Ειδικά η Ελλάδα καλωσόρισε το 2021 με τη σκληρή εμπειρία των συνεχών τουρκικών προκλήσεων, δίχως ιδιαίτερες προσδοκίες για κάτι καλύτερο φέτος.
Μέσα στις ελάχιστες μέρες που έχει διανύσει ο Ιανουάριος, στα χαρακτηριστικά του νέου έτους προστέθηκαν τα φοβερά γεγονότα της εισβολής από οπαδούς του Τραμπ στο κτίριο του Καπιτωλίου με σαφή υποκίνηση του ιδίου και η διαπίστωση ότι η COVID-19 τρέχει πιο γρήγορα από τους εμβολιασμούς, προκαλώντας χιλιάδες νέους θανάτους στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, αλλά και υποχρεώνοντας πολλές κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε αυστηρότερα μέτρα κατά της εξάπλωσης του ιού, με τις γνωστές σοβαρότατες συνέπειες για τις οικονομίες των χωρών τους. Η Ελλάδα πρέπει επιπλέον να χειριστεί το άλλο πρόσωπο του Ιανού που παρουσιάζει τώρα ο Ερντογάν, εξαπολύοντας επίθεση γοητείας στη Δύση από τη μία πλευρά και επιμένοντας στις απαιτήσεις του απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο από την άλλη. Στη δική μας περίπτωση, νέα δεδομένα είναι επίσης η επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία, αλλά και η ενίσχυση του οπλοστασίου με την αγορά των Rafale.
Η αναφορά στα νέα δεδομένα που ισχύουν για την Ελλάδα δεν αλλάζει, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο, τις προοπτικές των ελληνοτουρκικών σχέσεων κατά την είσοδο στο 2021. Η Αγκυρα προσπαθεί να πείσει τη Δύση ότι συμπεριφέρεται λογικά, θέλει ειρηνική διευθέτηση και δεν προκαλεί, ταυτόχρονα ωστόσο φροντίζει να επισημαίνει ότι δεν δέχεται συμβιβασμούς στις θέσεις και τις απαιτήσεις της. Για όσους αμφιβάλλουν, οι τελευταίες δηλώσεις του εκπροσώπου επικοινωνίας του Ερντογάν είναι σαφείς: Η Ανατολική Μεσόγειος εντάσσεται στο πλαίσιο του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», καθώς η Τουρκία είχε απαιτήσεις σε αυτή σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας και το ίδιο ισχύει σήμερα. Η Αθήνα είναι εκείνη που προκαλεί την ένταση, χρησιμοποιεί την Ε.Ε. σαν προστάτη και δεν επιθυμεί διαβουλεύσεις… Αν προστεθούν και τα άλλα ζητήματα που προτάσσει η Αγκυρα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν περισσεύει αισιοδοξία για την πορεία των διερευνητικών.
Με την έναρξη του χρόνου, στην Ελλάδα γίνεται αντιληπτό ότι ο εμβολιασμός του πληθυσμού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Με εξαίρεση το Ισραήλ –όπου οι κρατικές δομές είναι μόνιμα προσαρμοσμένες στην αντιμετώπιση εμπόλεμων καταστάσεων– το ίδιο ισχύει για όλες τις χώρες του πλανήτη. Διάφορα τα προβλήματα, αλλά στη δική μας χώρα παρουσιάζεται το φαινόμενο πληθυσμοί της πρώτης γραμμής κινδύνου στην έκθεση και νόσηση να αντιδρούν αρνητικά. Μεγάλο ποσοστό εργαζομένων σε νοσοκομεία δείχνει απροθυμία να εμβολιαστεί, ενώ πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί αποφεύγουν ακόμη και να κάνουν τεστ. Την ίδια ώρα, υπό την πίεση της οικονομικής πραγματικότητας, η κυβέρνηση αναγκάζεται να χαλαρώσει τα μέτρα κατά της πανδημίας για να κινηθεί το λιανεμπόριο. Οπότε θα δούμε πού θα μας βγάλουν αυτά…
Στις ΗΠΑ όσα έγιναν μόλις μπήκε ο νέος χρόνος και όσα ακολούθησαν είναι συγκλονιστικά γεγονότα και αντίστοιχα συγκλονιστική προδιαγράφεται και η συνέχεια. Το φιλελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα αισθάνθηκε εκεί τη βίαιη αμφισβήτηση έως κατάλυσή του και τώρα είναι αναγκασμένο να πάρει μέτρα ενίσχυσης και άμυνας που θα το προστατεύουν, δίχως να ακυρώνουν τις αρχές του. Πολύ δύσκολο το πρόβλημα, όχι μόνο για τους Αμερικανούς, αλλά και για τους δημοκράτες όλου του κόσμου που παρακολουθούν όσα συμβαίνουν εκεί. Και όλοι αντιλαμβάνονται πια ότι βασική συνιστώσα του προβλήματος είναι η ύπαρξη και λειτουργία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι τεράστιες δυνατότητες που έχουν οι ιδιοκτήτες τους να αποφασίζουν, να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν σε μία δημοκρατία που αποτελείται από διαδικασίες, δικαιώματα, επιλογές και ελέγχους.