Η άρνηση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να παρευρεθεί στην πανηγυρική παρέλαση της 25ης Μαρτίου πυροδότησε σενάρια για τους λόγους της στάσης του. Επικουρικοί λόγοι μπορεί να υπήρξαν πολλοί, όμως ο βασικός λόγος είναι πως δεν θέλει να συμμετάσχει σε μια εκδήλωση που –για να χρησιμοποιήσω μια επιεική έκφραση– δεν είναι ευχάριστη στην Τουρκία. Δεν θέλω να αναφερθώ στη δυσάρεστη, ιστορική διαδρομή των ελληνοσοβιετικών σχέσεων ούτε στο πώς αυτές διαμορφώθηκαν στα μετασοβιετικά χρόνια. Εκείνο που θα πρέπει να μας απασχολεί σήμερα είναι το επίπεδο της συνεργασίας της Ρωσίας με την Τουρκία. Ενα επίπεδο το οποίο μερικές φορές αγγίζει το όριο της συμμαχίας.
Είναι γεγονός πως οι δύο ηγέτες, ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχουν κατακτήσει ένα modus operandi που έχει δοκιμασθεί σε διαφορετικά μέτωπα στην πράξη, καθώς προσέγγισαν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο το κενό που άφησε πίσω της η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Πρόσφατα, αυτή η συνεργασία επιβεβαιώθηκε με τον πιο κυνικό τρόπο και στον Καύκασο. Εννοείται πως η σχέση των δύο ηγετών δεν είναι ισότιμη και δεν θα μπορούσε να είναι, και αυτό το γνωρίζει και το έχει αποδεχθεί ο Ερντογάν.
Ο μακροπρόθεσμος στόχος της Ρωσίας είναι η παράλυση του ΝΑΤΟ εκ των έσω, με δούρειο ίππο την Τουρκία. Η παρουσία του συστήματος των S-400 είναι το πρώτο βήμα.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία επιζητεί, με την ανοχή και πολλές φορές και τη στήριξη ακόμα της Ρωσίας, να διευρύνει την επιρροή της σε περιοχές από τις οποίες ήταν για πολλές δεκαετίες απούσα. Οσο ο Ντόναλντ Τραμπ ασκούσε την εξουσία στις ΗΠΑ, αυτό το μοντέλο λειτουργούσε ικανοποιητικά. Φαίνεται όμως ότι πολύ σύντομα η Τουρκία θα κληθεί να διαλέξει με ποια πλευρά θα πάει. Με τη Ρωσία ή με τη Δύση; Είναι κοινός τόπος πως η παρουσία των S-400 δεν είναι συμβατή, ούτε στο πολιτικό ούτε στο στρατιωτικό επίπεδο, με τη θέση της στο δυτικό στρατόπεδο.
Τούτων δοθέντων, όταν έχουμε απέναντί μας μια στρατηγική συνεργασία, είναι αφελές να ψάχνουμε άλλοθι για τις συμπεριφορές της Ρωσίας απέναντι στην Ελλάδα σε ήσσονος σημασίας ζητήματα. Οσα ρωσικά εμβόλια και να αγοράσουμε, οι στρατηγικές δεν αλλάζουν.