Ποιοι είναι οι «όλοι» στο «όλοι ήξεραν»; Είναι μόνο η υπουργός που τον διόρισε – και όφειλε, όπως λένε, να έχει εξασφαλίσει θέα στον αθέατο βίο του;
Μήπως στους «όλους» ανήκουν και οι συνάδελφοί του, που έζησαν μαζί του, νύχτα και μέρα, πάνω και έξω από τη σκηνή; Δεν τον ήξερε η φιλοθεάμων αγορά, που τον ασπαζόταν στα φουαγιέ και τον εγκωμίαζε στις κριτικές;
Δεν ανήκουν στην κοινότητα της επαίσχυντης σιωπής οι φίλοι του, ή ακόμη και οι γείτονές του, που ομολογούν τώρα τηλεοπτικώς ότι τόσα χρόνια στοίβαζαν υποψίες μέσα τους;
Μπορεί να συνεχίσει κανείς να πλέκει βρόχο βρόχο αυτό το φανταστικό δίχτυ των διασυνδέσεων. Μπορεί έτσι, ικανοποιώντας την ανάγκη του για εύκολη ηθική ανωτερότητα, να φτιάξει απέναντί του έναν μεγάλο κύκλο συνενόχων. Εναν κύκλο ανοιχτό, που θα μπορεί ολοένα να μεγαλώνει με τη μέθοδο του καφενειακού συνειρμού.
Σαν Μίδας του μιάσματος, ο κατηγορούμενος είχε κηλιδώσει όποιον είχε ακουμπήσει, τον καιρό της δόξας του, με την ενοχή του δικού του εγκλήματος.
Ο μηχανισμός αυτός –που απεργάζεται τη διασπορά του στίγματος– τίθεται αυτομάτως σε κίνηση σε τέτοιας απαξίας εγκλήματα, με δράστες τέτοιας περιωπής. Ηταν αναπόφευκτο ότι κάποιοι θα χρησιμοποιούσαν την υπόθεση ως δοχείο κοινωνικού μίσους: Να, ιδού, τι κάνει η διεφθαρμένη, κομψευόμενη και θεατριζόμενη ελίτ στα παιδιά (μας).
Τις εκστρατείες αντισυστημισμού με σεξουαλικό υπόβαθρο δεν τις αναλαμβάνουν –συνήθως– αριστερά κόμματα. Τις εξαπολύουν όσοι μπορούν να τις φτάσουν μέχρι τέλους: Οσοι χρησιμοποιούν την τυφλή ενοχοποίηση ως μέσο για τη συνολική απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος.
Υπάρχει πάντα πελατεία θυμικά έτοιμη να ακολουθήσει τον συρμό αυτής της υποκουλτούρας –ένας συρμός αισθητικής ΑΝΕΛ χωρίς τους ΑΝΕΛ– που καραδοκεί για να μεταποιήσει τον πηγαίο αποτροπιασμό σε πολιτικό μίσος.
Υπάρχει ένα μέρος της ψηφιακής κοινής γνώμης, του οποίου το διάνυσμα της προσοχής εξαντλείται στο ανάθεμα ενός τίτλου ή ενός τουίτ, που δεν έχει ανάγκη τα πειστήρια.
Αυτό το κοινό μπορεί να υποδέχεται εκείνους που αναρριπίζουν τις προκαταλήψεις του, αλλά δεν θα τους ακολουθήσει μέχρι την κάλπη. Αντιθέτως. Θα χρησιμοποιήσει τα υλικά που του παρέχουν εναντίον τους. (Εχει συμβεί και στο παρελθόν: Εστρεψαν τον κοινωνικό φθόνο εναντίον του σπορέα του, όταν τον συνέλαβαν σκαφάτο.)
Οσοι σπρώχνουν τώρα τη δημόσια ζωή στα άκρα· όσοι, έστω, ανέχονται την αυτονόμηση των διαδικτυακών αποχετεύσεων του κιτρινισμού, δεν κάνουν ζημιά μόνο στους αντιπάλους τους. Παίρνουν σειρά για να ανέβουν και οι ίδιοι το ικρίωμα που ετοιμάζουν.
Δημήτρης Λιγνάδης: Ικριώματα
1' 51" χρόνος ανάγνωσης
