Ηταν Σάββατο, περίπου 12 το μεσημέρι, όταν από τα κρατικά δίκτυα πληροφορηθήκαμε πως o πρωθυπουργός Ανδρ. Παπανδρέου πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Η έκπληξη ήταν μεγάλη, γιατί εθεωρείτο βέβαιη η επανεκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Οι δύο ηγέτες συνυπήρξαν αρμονικά για τέσσερα χρόνια, καθώς ο μεν Ανδρέας Παπανδρέου εγκατέλειψε τις τριτοκοσμικές απόψεις του αποδεχόμενος την εξωτερική πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ο τελευταίος δεν έκανε ποτέ χρήση των δικαιωμάτων που του παρείχε το Σύνταγμα του 1975.
Μάλιστα, στις 28 Φεβρουαρίου, συναντήθηκαν οι δύο ηγέτες και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στον Καραμανλή πως το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε ανανέωση της θητείας του. Μέλη, δε, του Ε.Γ. και υπουργοί της κυβέρνησης στήριζαν την υποψηφιότητα Καραμανλή με δημόσιες δηλώσεις τους. Ομως, ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης και του στελεχικού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ δεν είχε αποδεχθεί αυτήν την επιλογή της ηγεσίας του. Με κυρίαρχο το σύνθημα «απόψε πεθαίνει η Δεξιά», δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς θα ψηφίσουν αυτόν που θεωρούσαν βασικό εκπρόσωπό της. Τα μηνύματα αυτά τα μετέφερε στον Ανδρ. Παπανδρέου ο εκδότης της εφημερίδας «Αυριανή», η οποία είχε υψηλή κυκλοφορία και σημαντική διείσδυση στην κοινωνική βάση του Κινήματος. Επιπροσθέτως, το 1985 ήταν μια εκλογική χρονιά και αντίπαλος του Ανδρ. Παπανδρέου θα ήταν αυτός που πριν από λίγους μήνες είχε αποκαλέσει «Εφιάλτη»· ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Συνεπώς, ο πρωθυπουργός τότε έπρεπε να επιλέξει αν θα φανεί συνεπής στον λόγο που έδωσε στον Καραμανλή ή αν θα προκρίνει την ενότητα του κόμματός του, προτείνοντας άλλον υποψήφιο.
Η επιλογή του Ανδρ. Παπανδρέου είναι γνωστή. Παρέκαμψε την ηθική δέσμευσή του και προτίμησε να λάβει την απόφασή του με έναν ψυχρό υπολογισμό, κάτι που, εκ του αποτελέσματος, τον δικαίωσε. Μετά τρεις μήνες, το ΠΑΣΟΚ επικράτησε στις εκλογές και παρέμεινε στην εξουσία για άλλα τέσσερα χρόνια.
Στην πολιτική –και μάλιστα σε πολωμένες περιόδους– οι διαχωριστικές γραμμές είναι έντονες και η απόπειρα υπέρβασής τους μόνο σύγχυση προκαλεί. Αυτό το αντιλήφθηκε την τελευταία στιγμή ο Ανδρ. Παπανδρέου και επέλεξε τον Χρ. Σαρτζετάκη, μια επιλογή φορτισμένη από την υπόθεση Λαμπράκη. Ετσι οι διαχωριστικές γραμμές έγιναν ακόμη πιο ευδιάκριτες, το ίδιο και η διακύβευση των εκλογών της 2ας Ιουνίου 1985.