Θα χρειαστεί μεγάλη ψυχραιμία και σύνεση τις επόμενες εβδομάδες. Οι πολίτες είναι κανονικά «στα κάγκελα», μετά ένα χρόνο οικονομικής και ψυχικής ταλαιπωρίας. Δεν πιστεύουν τίποτα και κανέναν για το πότε θα έλθει η ημέρα της «απελευθέρωσης». Ταυτόχρονα, στην κοινωνία και στα μέσα ενημέρωσης επικρατεί μια «σχιζοφρενής» κατάσταση γύρω από τα… μέτρα. Αλλοτε παραπονούμεθα ότι είναι χαλαρά, άλλοτε ότι είναι παραλόγως αυστηρά. Οι αντοχές και η αποδοχή τους είναι κοντά στο μηδέν.
Η ΕΛ.ΑΣ. έχει μια αποστολή που δοκιμάζει τα νεύρα όλων, των πολιτών και των αστυνομικών. Καθώς είμαστε όλοι έτοιμοι, δε, για καβγά, οι αστυνομικοί βρίσκονται συχνά μπροστά σε απρόοπτα που δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν. Είναι αυτό δικαιολογία για την υπερβολική άσκηση βίας από αστυνομικούς, όπως φαίνεται ότι συνέβη την Κυριακή στη Νέα Σμύρνη; Ή για την ιταμή συμπεριφορά άλλων; Σε καμία περίπτωση. Το περιστατικό πρέπει να διερευνηθεί εις βάθος και χωρίς στεγανά, για να βγει ένα αξιόπιστο συμπέρασμα. Τα «σάπια μήλα» που μπορεί να υπάρχουν στην αστυνομία είναι ανάγκη να αντιμετωπισθούν με αυστηρότητα. Είναι λάθος να ρίχνονται στη φωτιά νεαροί αστυνομικοί χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση και χωρίς την άμεση επιτήρηση μεγαλύτερων, πιο έμπειρων, αξιωματικών. Ισως έχει έλθει η ώρα να ζητήσουμε τη συνδρομή άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες έχουν παράδοση σε αυτόν τον τομέα. Χωρίς υστερίες, τεχνοκρατικά και με σύστημα.
Προς το παρόν, πάντως, είναι εμφανές πως κάποιοι θέλουν να βάλουν στο μπλέντερ την υπαρκτή οργή, να την μπολιάσουν με καλλιεργημένο μίσος και να προκαλέσουν μια έκρηξη. Το έχουν ξανακάνει. Θα είναι τραγικό να το πετύχουν, καθώς φτάνουμε στο τέλος της πανδημίας. Η ελληνική κοινωνία έχει δείξει έως τώρα απίστευτη υπομονή και ωριμότητα σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές. Εχουμε να διανύσουμε το τελευταίο, αφόρητα επίπονο, μίλι.
Η κυβέρνηση δείχνει ότι μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον «νόμο και στην τάξη» και σε μια φιλελεύθερη προσέγγιση σε θέματα δικαιωμάτων. Δεν είναι μια εύκολη ισορροπία και η πίεση είναι τεράστια. Αυτή, όμως, η ισορροπία τής δίνει την πολιτική κυριαρχία και δεν πρέπει να χαθεί. Αλλος δεν μπορεί να το καταφέρει, γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση έχει κολλήσει σε ένα παλιό ρεπερτόριο και δεν ξεκολλάει. Οι πολίτες θέλουν να επιστρέψει το εκκρεμές στη μέση για πρώτη φορά ύστερα από 47 χρόνια. Απεχθάνονται τα άκρα και τις υπερβολές. Αγνοούν τις «σειρήνες» του έξαλλου λαϊκισμού παρά την προσωπική οργή τους. Μόνο λάθη, από κούραση ή βιασύνη, μπορούν να τους σπρώξουν στην αγκαλιά τους.