Η Ελλάς δεν έχει ανάγκη από μεγαλοφυείς πολιτικούς με επαναστατικά οράματα, που ενεργούν ωσάν να επίκειται η συντέλεια του κόσμου, αλλά από ηγέτες που απλώς διαθέτουν «κοινή λογική», αίσθηση ισορροπιών και μιαν επαρκή δόση μετριοπάθειας. Κυρίως, πρέπει να έχουν την αντίληψη πως είναι απλώς «περαστικοί» και όχι είδωλα που προώρισται να διατηρηθούν εις τους αιώνας. Αλλά, ως φαίνεται, όσο μικρότερο το μέγεθος, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη προβολής μαχητικότητος και ισχύος, η ακραία ρητορική, η αλόγιστη διέγερση του πλήθους.
Τα τελευταία έντεκα χρόνια, η χώρα κυβερνάται από ηγέτες που υποστηρίζουν ότι επιχειρούν θηριώδεις ανατροπές. Επαναστατική φρενίτις κυριαρχεί στην κορυφή του ελληνικού πολιτικού οικοδομήματος και έχουμε χάσει εμείς οι άλλοι –ο λαός– την ησυχία μας.
Και οι επαναστάσεις είναι δυo λογιών. Είναι η επανάσταση των «λαϊκών στρωμάτων», των οποίων ηγούνται διανοούμενοι και ακτιβιστές της Αριστεράς. Αυτήν τη ζήσαμε επί των κυβερνήσεων του κ. Αλέξη Τσίπρα. Η άλλη επανάσταση είναι της ανωτάτης κοινωνικής και επιχειρηματικής τάξεως, της οποίας ηγούνται οι φιλελεύθεροι. Μία εκδοχή της ζούμε σήμερα.
Τα τελευταία οικτρά γεγονότα ενέσπειραν τον πανικό στο πολιτικό σύστημα, καθώς καλείται πλέον να διαχειρισθεί το χάος. Εχουν οι ηγέτες μας μία τελευταία ευκαιρία να αποδείξουν, στην αυριανή συζήτηση στη Βουλή, ότι έχουν συναίσθηση της καταστάσεως και κυριότατα των ευθυνών τους.
Εδώ και έντεκα χρόνια, η χώρα βιώνει έναν διαρκώς κλιμακούμενο διχασμό λόγω της οικονομικής κρίσεως και του αναγκαστικού εγκλεισμού εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Δεν έχει ανάγκη η χώρα από «φυλάρχους», που εκόντες άκοντες επιμένουν να διαιρούν τους πολίτες σε συστηματικούς υπονομευτές της καθεστηκυίας τάξεως και σε φασίστες.
Το σύνθημα της ενότητος, ωστόσο, δεν θα προκύψει εκ του μηδενός. Πρέπει να εκπεμφθεί αύριο από την αίθουσα συνεδριάσεως της Βουλής, όχι υπό τη μορφή μιας παραστάσεως αδέξιων και υστερόβουλων ηθοποιών –αυτά τα ζήσαμε κατ’ επανάληψιν– αλλά ως ομολογία καθολικής αποτυχίας και εμπράκτου μετανοίας με στόχο τη γεφύρωση του χάσματος, που προέκυψε από μιαν αλόγιστη εξουσιομανία. Αυτό θα ήταν όντως μια πραγματική ανατροπή.