Πρίγκιπας Κάρολος: Γραμματική

Πρίγκιπας Κάρολος: Γραμματική

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πρίγκιπας Κάρολος: Γραμματική-1Του το επέβαλε η γραμματική του παλαιού του ιδιώματος. Αλλά ακόμη και αυτό, στα συμφραζόμενα της ομιλίας του ακούστηκε σαν νεύμα τρυφερότητας: «Her people»· «her youth».
 
Ο πρίγκιπας της Ουαλλίας αναφερόταν στην Ελλάδα σε γένος θηλυκό – πράγμα που στη δική του γλώσσα είναι, πια, σπάνιο. Παλαιικό. Ανακαλούσε έτσι μια Ελλάδα του φιλελληνικού ρομαντισμού, σαν την «Ευγνωμονούσα» του Βρυζάκη: την ξυπόλυτη Ελλάδα, που προχθές ήταν στο νέο της πόστο, στην Εθνική Πινακοθήκη, για να υποδεχθεί τους υψηλούς προσκεκλημένους με τα αφράτα μπράτσα της απλωμένα.
 
Τα λόγια των ξένων που ήρθαν –αλλά και εκείνων που δεν ήρθαν– στη γιορτή είχαν περισσότερη εγκαρδιότητα παρά ιστορικό βάρος. Κανείς δεν έδειξε να έχει όρεξη για μακρείς απολογισμούς. 
 
Εκπροσωπώντας τη χώρα που συνέβαλε στο να υπάρξει μια Ελλάδα τον 19ο αιώνα, αλλά και να διαφυλαχθεί ο ιστορικός –δυτικός– προσανατολισμός της στα μέσα του 20ού, ο Κάρολος δεν μπήκε στη βάσανο να θυμίσει τους σταθμούς αυτής της συμμαχίας. Θύμισε μόνο το ύφος της διακοσιόχρονης φιλίας.
 
Ο εορτασμός –πανδημικής ερημίας και πάνδημης τηλεσυμμετοχής– ήταν, βέβαια, δαγκωμένος. Ακόμη και οι μασκοφόροι επίσημοι, σκύβοντας κάθε τόσο για να βρουν το ταμπελάκι με τη θέση που τους είχε ορίσει το υγειονομικό πρωτόκολλο, μαρτυρούσαν ότι αυτή η γιορτή δεν έπρεπε να φανεί πολύ εορταστική. Δεν έπρεπε να προκαλέσει την αντιπαραβολή της με την ασφυξία των νοσοκομείων.
 
Και ωστόσο, από τις ρωγμές της τελετής –στο περιθώριο της παρέλασης και του στυλιζαρίσματος, που έφερε τα κιλτ δίπλα στους ντουλαμάδες– πέρασαν και απρομελέτητοι συμβολισμοί·  εορταστικοί αυτοσχεδιασμοί, εκτός πρωτοκόλλου. 

Η φωτογραφία, ας πούμε, που κόμισε ο Κάρολος με τον πατέρα του ντυμένο ευζωνάκι το 1930 ήταν ένα έναυσμα για να σκεφτεί κανείς τα λοξά νήματα που ένωσαν τη μοίρα των ευρωπαϊκών εθνών τον προηγούμενο αιώνα. Ή η εξομολόγηση του παρουσιαστή της παρέλασης, μεγαλωμένου στη Γαλλία, για το βλέμμα των Γάλλων στο μετρό όταν η μητέρα του τον έντυνε μικρό τσολιά, ήταν μια μνεία ταιριαστή σε ένα έθνος που έμαθε εκ γενετής να μετράει τον εαυτό του στο βλέμμα των άλλων.
 
Μπορεί η επέτειος να ήταν συννεφιασμένη. Αλλά λειτούργησε, έστω και ως παρένθεση – σαν παύση από τον πολιτικό θόρυβο. Λειτούργησε ως καρουζέλ. Από τις εικόνες που περιστρέφονταν στην οθόνη του, ο καθένας έβρισκε κάπου να κρατηθεί. Εβρισκαν ένα θραύσμα να φυλάξουν ακόμη και εκείνοι που δεν άφησαν τον μιζεραμπιλισμό τους να αναπαυθεί ούτε για μια χρονιάρα ημέρα. 

Μπορεί τα γενέθλια να έμοιαζαν με γιορτή σε σπίτι που δεν έχει ακόμη αεριστεί από πρόσφατο πένθος. Αλλά κανείς από όσους τα έζησαν, έστω και από μακριά, δεν θα τα ξεχάσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή