Μεγάλο κρίμα κι άδικο («εγκληματική αδιαφορία» θα το ’λεγε ο ΣΥΡΙΖΑ) που η κυβέρνηση δεν έφτιαξε χίλιες επιπλέον ΜΕΘ έτσι ώστε και οι κάτοικοι της Νέας Σμύρνης να ξέρουν ότι, ανεξαρτήτως του τι κάνουν, το κράτος θα έχει άπλετο οξυγόνο. Σύμφωνα με ανακοίνωση του εν λόγω δήμου, «ραγδαία είναι η αύξηση των κρουσμάτων κορωνοϊού στην πόλη μας τις τελευταίες ημέρες. Την προηγούμενη Δευτέρα και σύμφωνα με την Πολιτική Προστασία, τα κρούσματα στην πόλη μας ανέρχονταν σε 138, από τα οποία τα 39 νοσηλεύονταν σε νοσοκομείο και τα 99 κατ’ οίκον. Σήμερα, η ενημέρωση από την Πολιτική Προστασία αναφέρει 176 κρούσματα, από τα οποία τα 45 νοσηλεύονται σε νοσοκομείο και τα 131 κατ’ οίκον. Εφιστούμε την προσοχή στους πολίτες μας: να μη συνωστίζονται στο Αλσος, τα πάρκα και τις πλατείες, να κρατούν αποστάσεις δύο μέτρων ο ένας από τον άλλον και να φορούν μάσκα» (29.3.2021).
Δεν θα ισχυριστούμε ότι οι κυριακάτικες συνάξεις στην πλατεία της Νέας Σμύρνης (μία είχε ως αποτέλεσμα τον ξυλοδαρμό ενός πολίτη από νταή αστυνομικό και συνακόλουθες «διαμαρτυρίες» μετά ξύλου για την αστυνομική βία) αύξησαν τα κρούσματα στον δήμο. Δεν θα ισχυριστούμε καν το αντίθετο, διότι δεν ξέρουμε. Δεν γνωρίζουν ούτε οι ειδικοί για να μας διαφωτίσουν με πλήρη βεβαιότητα. Κάθε καινούργιος ιός έχει άγνωστα χαρακτηριστικά που αποκαλύπτονται διά της διάδοσής του. Δηλαδή παθαίνουμε και μαθαίνουμε. Οι σοβαροί ειδικοί απλώς πιθανολογούν κι αυτό είναι ό,τι πιο επιστημονικό μπορούν να κάνουν. Ομως όσα λένε έρχονται σε αντίθεση με εκείνους που θέλουν να εκμαιεύσουν βεβαιότητες: «Μπορείτε να μας πείτε πότε ακριβώς…;». Δυστυχώς δεν βρέθηκε ούτε ένας καθηγητής να μας τρολάρει απαντώντας στις «τρεις και δέκα το μεσημέρι της επόμενης Τρίτης».
Κάθε επαφή, κάθε συνωστισμός δεν παράγει συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Απλώς αυξάνει τις πιθανότητες για ένα κακό αποτέλεσμα. Κι έτσι αρχίζουν οι παρεξηγήσεις. Οπως λέγαμε και παλιότερα, «ένα από τα βασικά προβλήματα στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ότι οι επιστήμονες εργάζονται στο σύμπαν των πιθανοτήτων και όλοι εμείς βρισκόμαστε στον απλό ντετερμινιστικό κόσμο και συχνάκις αδυνατούμε να καταλάβουμε μέτρα που μειώνουν μεν τον κίνδυνο, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα και αντιστρόφως» («Αριθμοφοβία και πανδημία», 22.11.2020).
Σε αυτό το κενό γνώσης, μεταξύ της επιστημονικής πιθανολόγησης και της ανάγκης για βεβαιότητες, ανθούν κάθε λογής τσαρλατάνοι. Από εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχει τεκμηριωμένη απόδειξη ότι «ο ιός μεταφέρεται με τη Θεία Κοινωνία» μέχρι τους άλλους, που λένε ότι στις πορείες –ίσως λόγω αυξημένου αγωνιστικού φρονήματος– δεν κολλάει. Επομένως, την υγειά μας να ’χουμε και να θυμόμαστε ότι το στοίχημα στην παρούσα συγκυρία είναι να μάθουμε περισσότερα, παθαίνοντας λιγότερα…