Πριν από δύο εβδομάδες έπαυσε οριστικά η δίωξη της καθαρίστριας που πλαστογράφησε τα δικαιολογητικά της για να διοριστεί στο Δημόσιο. Η υπόθεση περίμενε το πλήρωμα του χρόνου μέχρι να φτάσει στην παραγραφή, έπειτα από κύκλο τεσσάρων δικών! Από την πρώτη καταδίκη, το 2016, είχαν ξεσηκωθεί θύελλες διαμαρτυριών από φιλάνθρωπα και ευαίσθητα άτομα, με πρώτους τους συνδικαλιστές. Το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας οργίστηκε διότι «Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι, καταδικάζουν το δικαίωμα στη δουλειά!». Το Σωματείο Καθαριστριών Μαγνησίας κατήγγειλε την «αστική δικαιοσύνη [που]… καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της». Το ρεκόρ της ευαισθησίας το έσπασαν κάποιοι διανοούμενοι: απαίτησαν την αθώωση της κατηγορουμένης, ως περίπτωση θηλυκού Γιάννη-Αγιάννη. Αν η άποψή τους γινόταν δεκτή, θα άνοιγε προφανώς ο δρόμος για την αθώωση του 30% του πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Πρόκειται για την κυριαρχία του συναισθήματος πάνω στη λογική. Κυριαρχία καταστροφική. Οχι μόνο επειδή καταργεί τον νόμο και εισάγει το χάος και την ατιμωρησία. Αλλά επειδή ακρωτηριάζει και την ίδια την ευαισθησία, αφού της στερεί τη συγκίνηση για την τύχη της άλλης γυναίκας, αυτής που έχασε τη θέση της καθαρίστριας με τρόπο παράνομο και άδικο. Πιθανόν και αυτή να αγωνιζόταν για να ζήσει την οικογένειά της. Και επιπλέον είχε τα τυπικά προσόντα για τον διορισμό. Αλλά αυτή είναι άυλη. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν. Δεν το ξέρει ούτε η ίδια. Και γι’ αυτό δεν μπορεί να χύσει τα δάκρυά της στα ΜΜΕ. Δεν έχει συνδικαλιστική κάλυψη ούτε δικαίωμα ψήφου. Εχει όμως δικαιώματα, που καταπατήθηκαν βάναυσα από τους «ευαίσθητους».
Την υπόθεση αυτή πολλαπλασιάστε την επί χιλιάδες φορές για να πάρετε μια ιδέα για το πού οδήγησε η ευαισθησία μας. Οταν οι υποθέσεις ξεπέρασαν τις δυόμισι χιλιάδες, οι πλαστογράφοι κλήθηκαν, αντί απολύσεως, να νομιμοποιήσουν τις θέσεις τους με κάποιες εξετάσεις, κατ’ αναλογία με τους –επίσης χιλιάδες– καταπατητές που κλήθηκαν να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετά τους με κάποια πρόστιμα. Και στις δύο περιπτώσεις, δικαιώνοντας τους σπεκουλαδόρους που παίζουν με την ευαισθησία μας. Ελπίζω ότι το ψηφιακό κράτος του κ. Πιερρακάκη θα δώσει ένα τέλος σε αυτές τις ευαισθησίες, που είναι συνυπεύθυνες για τον τριπλασιασμό, σε σχέση με το 2011, των Ελλήνων στη Βρετανία.