Σύμφωνα με τα πολιτικά στερεότυπα, προοδευτική θεωρείται μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν η Κεντροαριστερά και η Αριστερά, με ολίγους Οικολόγους. Το γιατί θεωρείται μια τέτοια κυβέρνηση προοδευτική σηκώνει πολλή κουβέντα. Σίγουρα γιατί το δηλώνουν οι ίδιοι. Πιθανόν γιατί πριν από σαράντα χρόνια, όντως, αυτός ο χώρος εισέφερε στην πολιτική και κοινωνική ζωή κάποια στοιχεία προόδου. Εκανε κάποιες μεταρρυθμίσεις αναγκαίες σε εκείνη τη χρονική περίοδο. Σήμερα, όμως, η επαναφορά στη δεκαετία του ’80 δεν είναι προοδευτική, δεν είναι καν συντηρητική, είναι οπισθοδρομική. Τα πολιτικά κόμματα που θέλουν να γυρίσουν τα ρολόγια σαράντα χρόνια πίσω, θα μπορούσαν να αποκληθούν και «οπισθοδρομική κομπανία», αν και προσβάλλουμε έτσι τις θαυμάσιες εκείνες ρεμπέτικες φωνές.
Υπάρχει ένα ενδεχόμενο αυτή η αναπόληση της δεκαετίας του ’80 να μην έχει αμιγώς πολιτικά αίτια. Να είναι για κάποιες και για κάποιους επιστροφή στα χρόνια της νεότητάς τους. Αν συμβαίνει αυτό, θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημά τους ξεφυλλίζοντας τα φωτογραφικά άλμπουμ με τις συνελεύσεις, τις πορείες, τις ταβέρνες με τα άφιλτρα τσιγάρα και τα αμπέχονα. Γιατί να μας ταλαιπωρούν με τις προτάσεις τους για παρωχημένες πολιτικές; Γενικώς, η νοσταλγία της νιότης μας αποτελεί την ασφαλέστερη βάση για την… εθνική ενότητα. Ποιος δεν θα ήθελε να ξαναγίνει νέος ή ποιος δεν θα συζητούσε με τρυφερότητα, βάζοντας στην άκρη τις διαφορές, για τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 με τους σημερινούς πολιτικούς αντιπάλους του; Ολοι ενωμένοι στο αναφαίρετο δικαίωμα στη νοσταλγία.
Επανερχόμενος στην τετριμμένη πραγματικότητα, για προοδευτική κυβέρνηση μίλησε πρώτος ο Αλ. Τσίπρας. Να του το αναγνωρίσουμε. Ακολούθησε ο Γιώργος Παπανδρέου και τη σκυτάλη πήρε προχθές η Φώφη Γεννηματά. Δεν έχει σημασία που ο καθένας από τους τρεις προσεγγίζει την προοδευτική κυβέρνηση με τον δικό του τρόπο. Η ταμπέλα μετράει. Γιατί αν μπούμε στην ουσία των πολιτικών θέσεών τους, τότε θα διαπιστώσουμε πως εκφράζουν ό,τι πιο συντηρητικό υπάρχει στην πολιτική σκηνή. Κακό δεν είναι. Κακό είναι να είσαι συντηρητικός ή και οπισθοδρομικός και να νομίζεις πως είσαι προοδευτικός. Κακό είναι, σε τελική ανάλυση, να θέτεις λάθος ερωτήματα και να πιστεύεις πως το μέλλον προβάλλεται στο παρελθόν. Τελικά, δεν έχει νόημα να μιλάς για «προοδευτική» κυβέρνηση όταν δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να σχηματισθεί.