Για πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση πήρε τόσο σαφή θέση απέναντι στα όσα διαδραματίζονται στο Ισραήλ και στη Γάζα. Για πρώτη φορά το ελληνικό κράτος δεν προσπάθησε να τηρήσει ίσες αποστάσεις αλλά, μέσω του υπουργείου των Εξωτερικών, έδωσε το στίγμα του. Ετσι, η ελληνική κυβέρνηση καταδίκασε τις επιθέσεις που δέχεται το Ισραήλ από τη Χαμάς και αναγνώρισε σε αυτό το δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Αυτή η αντιμετώπιση πριν από λίγα χρόνια θα ήταν αδιανόητη. Η πολιτική της Ελλάδας στο Παλαιστινιακό ήταν άκρως μεροληπτική εις βάρος του κράτους του Ισραήλ, άλλοτε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, άλλοτε λόγω ιδεοληψιών που εξαργυρωνόταν με αδρή οικονομική ενίσχυση. Σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια στέρησαν την πατρίδα μας για πολλές δεκαετίες από έναν φυσικό σύμμαχο. Εστω αργά, αντιληφθήκαμε πως τα στρατηγικά συμφέροντά μας δεν βρίσκονται στο πλευρό των Παλαιστινίων, αλλά στο πλευρό του Ισραήλ.
Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στο Ισραήλ και στη Γάζα έχουν τα χαρακτηριστικά της επίθεσης μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως είναι η Χαμάς, εναντίον ενός κράτους το οποίο έχει το αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Μάλιστα, η Χαμάς δεν αγωνίζεται απλώς για να «αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι πατρίδα», αλλά για να εξαφανίσει το Ισραήλ από τον χάρτη, όπως προβλέπει το καταστατικό της οργάνωσης, που χαρακτηρίζεται από έναν αντισημιτισμό εφάμιλλο των ναζιστών.
Η πατρίδα μας έχει προχωρήσει σε συνέργειες και πολύμορφες συνεργασίες, με στρατηγικό βάθος, με το Ισραήλ. Είναι επόμενο στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται αυτή η χώρα, η Ελλάδα, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς τη γνωστή τακτική των ισορροπιών, να ταχθεί αναφανδόν στο πλευρό της. Οι φίλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται. Αλλωστε, είναι και λάθος και άδικο να εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα, τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο, τον τρομοκράτη με ένα δημοκρατικό κράτος. Οι συνέργειες και οι συνεργασίες έχουν το στοιχείο της αμοιβαιότητας, καθώς έτσι διατηρούνται και διευρύνονται. Συνεπώς, άριστα έπραξε η ελληνική κυβέρνηση και τοποθετήθηκε τόσο ξεκάθαρα απέναντι στις τρομοκρατικές επιθέσεις που δέχεται το Ισραήλ. Στη Μέση Ανατολή δεν χωρά πλέον το ζύγι.