Μια φτηνή ύπαρξη είναι πάντα προτιμότερη από την άτιμη την ανυπαρξία. Είναι προτιμότερο να υπομένεις την αποδοκιμασία στο κόμμα που σε υποδέχεται, από την έρημο στο κόμμα που εγκαταλείπεις.
Από αυτήν την άποψη, ο τρόπος που ο Συμεών Κεδίκογλου δοκιμάζει να υπερβεί το αδιέξοδο στην πολιτική του καριέρα δεν είναι παράλογος. Μπορεί πολιτικά να είναι διάτρητος, αλλά από την άποψη του προσωπικού επαγγελματικού προσανατολισμού φαντάζει, όπως και σε πολλούς πρώην πασόκους, η μόνη εναλλακτική.
Παράλογη δεν είναι ούτε η επιλογή του Τσίπρα να περισυλλέγει κάθε τόσο ναυαγούς από το πηγάδι της πασοκικής λήθης. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί έτσι την εντύπωση ότι είναι εκείνος το μόνο αξιόπλοο σκάφος στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Εκείνος μεγαλώνει εις βάρος των άλλων.
Το πασοκομάζωμα δεν έχει, βέβαια, καμία επιρροή στην εμβέλεια του ΣΥΡΙΖΑ. Η άγρα ληγμένων στελεχών έχει αποδειχθεί ότι δεν συνεπάγεται άγρα ψηφοφόρων. Στη λογική, όμως, του ναρκισσισμού των μικρών διαφορών, ο Τσίπρας ασκεί ψυχολογική πίεση –ένα είδος πολιτικού μπούλινγκ– στο όμορο κόμμα.
Εκεί που δυσκολεύεται κανείς να βρει τη λογική είναι στην επιλογή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανισθεί δημοσίως ως πασοκολόγος, περνώντας από κάστινγκ τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ. Ευγενική και προοδευτική η Φώφη, δεξιόστροφος ο Λοβέρδος, συγγενής με το συριζαϊκό ρεπερτόριο ο ΓΑΠ. Τι σκοπό είχε αυτό το δημόσιο καφενείο; Δεν είναι σε θέση ο Τσίπρας να μετρήσει ότι ζημιώνει όσους επαινεί και ευνοεί όσους επιχειρεί να στιγματίσει; Δεν έχει διαβάσει τις δημοσκοπήσεις που, χωρίς εξαίρεση, καταδεικνύουν ότι η μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ αποδέχεται την κυβέρνηση και αποδοκιμάζει τον ΣΥΡΙΖΑ; Σύμφωνα με μια ανάγνωση, τον Τσίπρα δεν τον ενδιαφέρει η προσέγγιση του ΚΙΝΑΛ. Τον ενδιαφέρει όμως να μένει ζωντανό το σενάριο μιας προσέγγισης. Τον ενδιαφέρει να έχει να σερβίρει ένα μοντέλο χρήσιμης ψήφου σε περίπτωση πρόωρων εκλογών με απλή αναλογική. Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα θα κινδύνευε να πέσει στην αναλογική παγίδα που έστησε στους άλλους, αφού η ψήφος σε έναν ισχνό δεύτερο θα ήταν περίπου περιττή αν δεν συνοδευόταν από μια υπόσχεση κυβερνητικής διεξόδου, έστω και φανταστικής.
Φανταστικό, βέβαια, είναι το ίδιο το ενδεχόμενο των πρόωρων. Ζαλισμένοι από τα νούμερα, οι Συριζαίοι φαίνεται να πέφτουν θύματα της εκλογικής φοβίας τους κάνοντας κινήσεις στον αέρα.
Αρκεί να δει κανείς την ίδια την ανακολουθία του τσιπρικού διαβήματος. Ως προξενητής της «προοδευτικής διακυβέρνησης» είπε ότι σέβεται την αυτονομία του ΚΙΝΑΛ. Και ως επίδοξος τιμονιέρης της είπε ότι «δικαιωματικά ηγεμονεύει στον χώρο της δημοκρατικής παράταξης». Σας σέβομαι. Αλλά, «δικαιωματικά», σας έχω καβαλήσει.