Η αριστερή κριτική στη διαχείριση πανδημίας

Η αριστερή κριτική στη διαχείριση πανδημίας

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H αριστερή κριτική στην ελληνική κυβέρνηση αρχικά για τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορωνοϊού και εσχάτως για τα κίνητρα στους νέους και τα διαβατήρια εμβολιασμού τείνει να αλιεύσει επιχειρήματα από την Ακροδεξιά και το κίνημα των αντιεμβολιαστών. Και αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη οδός. Μπορεί κανείς να επικρίνει την ενίοτε χαοτική κυβερνητική πολιτική, π.χ. την αποδυνάμωση της δημόσιας υγείας, τους αλλοπρόσαλλους περιορισμούς της κυκλοφορίας τα Σαββατοκύριακα στο παρελθόν ή τις προχθεσινές δύσκολα εφαρμόσιμες εξαγγελίες για καταστήματα εστίασης μόνο για εμβολιασμένους ή μεικτά, στα οποία θα τηρούνται αποστάσεις και άλλα προληπτικά μέτρα. 

Ωστόσο, οι περυσινές αναφορές για αυταρχισμό του κράτους κατά τη διάρκεια των lockdowns και οι αριστεροί παραλληλισμοί των πιστοποιητικών εμβολιασμού με αυτά των κοινωνικών φρονημάτων ενισχύουν έναν επικίνδυνο νέου τύπου αντισυστημισμό, που αμφισβητεί την επικινδυνότητα του κορωνοϊού, θεωρεί προσχηματικά τα lockdowns και εγείρει υποψίες για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Σε όλη την Ευρώπη τα κόμματα που κέρδισαν τις εντυπώσεις κατά τους τελευταίους 15 μήνες ήταν εκείνα που αναγνώρισαν αμέσως το μέγεθος της υγειονομικής απειλής, αλλά διατύπωσαν επιμέρους προτάσεις, επιστημονικά τεκμηριωμένες, για να υπάρξει ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊού. Τι νόημα έχει, π.χ., να προασπίζεται ένας αριστερός πολιτικός ή διανοούμενος «το δικαίωμα να επιλέγει κάθε άνθρωπος τι θα κάνει με το σώμα του», υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι ο μαζικός εμβολιασμός θα εκτοξεύσει τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών; Γιατί να κάνει λόγο για «κοινωνία δύο ταχυτήτων», όταν πλέον η παροχή προνομίων και πρόσβασης σε υπηρεσίες και χώρους ψυχαγωγίας για εμβολιασμένους είναι παγκόσμια πρακτική; Επενδύει η Αριστερά στο κίνημα των αντιεμβολιαστών; 

Η προσπάθεια θυμίζει λίγο την απόπειρα των αριστερών κομμάτων να χειραγωγήσουν το 2011 το κίνημα των «Αγανακτισμένων» και να καταλάβουν μέρος της πλατείας Συντάγματος, ώστε να μη μονοπωλήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια η Ακροδεξιά. Η ιδεολογική αυτή σύγκλιση «πάνω και κάτω» πλατείας οδήγησε, τέσσερα χρόνια αργότερα, στην κυβερνητική σύμπραξη με τη λαϊκή Δεξιά και την απεμπόληση όλων των εκσυγχρονιστικών στοιχείων από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που πληρώνει τα τελευταία δύο χρόνια. Η πανδημία είναι μια νέα δοκιμασία για την αξιωματική αντιπολίτευση και η μέχρι τώρα στάση της δείχνει σημάδια παλινδρόμησης στις οικείες αγκάλες του λαϊκισμού και του αντισυστημισμού. Ο κορωνοϊός και τα εμβόλια θα μπορούσαν να αποδειχθούν τα νέα μνημόνια. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή