Δεν χρειάζεται να έχουμε βαθιές γνώσεις επιστημολογίας για να γνωρίζουμε πως αν μια υπόθεση επιβεβαιώνεται, μέσω αλλεπάλληλων πειραμάτων, τότε αναγορεύεται σε θεωρία και πάνω της πλέον κτίζονται όλες οι νέες προβλέψεις, οι οποίες είτε τη βελτιώνουν είτε δημιουργούν νέα δεδομένα με την ίδια μέθοδο. Εμείς, οι «κοινοί θνητοί», γνωρίζουμε μόνο τις υποθέσεις που επιβεβαιώνονται και γίνονται θεωρία. Αγνοούμε όλες αυτές που στο πειραματικό στάδιο διαψεύσθηκαν.
Συνεπώς, δεν υπάρχει ο επιστημονικός σχετικισμός, ο οποίος οδηγεί τελικά στην απονομιμοποίηση της ίδιας της επιστήμης. Υπάρχει επιστημονική αλήθεια, η οποία δεν προκύπτει ούτε χαρακτηρίζεται από εξουσιαστικές σχέσεις, όπως διατείνονται διανοούμενοι των αποκαλούμενων κοινωνικών επιστημών. Η παρασκευή της ινσουλίνης ή της πενικιλίνης δεν ήταν αποτέλεσμα διαπάλης στην οποία επικράτησε ο λόγος του ισχυρότερου. Προήλθε από την επιστημονική έρευνα, που επαληθεύθηκε με τα πειράματα και έτσι σώθηκαν ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη μας. Πώς φαντάζονται κάποιοι ότι επιμηκύνθηκε η ανθρώπινη ζωή; Με την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, της φαρμακολογίας και, κυρίως, με τα αποτελέσματα αυτής της προόδου που γίνονταν και γίνονται αντιληπτά και αποδεκτά, καθημερινά, από τους πολίτες.
Είναι ολοφάνερο και δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία πως ένα φάρμακο, αν στο πειραματικό στάδιο δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ή προκαλεί επικίνδυνες παρενέργειες, δεν κυκλοφορεί. Δεν συμφέρει πρωτίστως την ίδια την εταιρεία που το παράγει, ενώ σχεδόν σε όλες τις χώρες υπάρχουν οι αρμόδιοι οργανισμοί που δίνουν ή δεν δίνουν την έγκρισή τους. Στοιχειώδης λογική, που απαιτεί στοιχειώδεις γνώσεις. Ενώ σε άλλες επιστήμες υπάρχει η λεγόμενη «διαισθητική αντίληψη», δηλαδή μια αλήθεια που δεν αποδεικνύεται, στη φαρμακολογία κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το επαναλαμβανόμενο πείραμα είναι το αποκλειστικό κριτήριο της επικύρωσης μιας προσπάθειας δεκάδων ή και εκατοντάδων επιστημόνων.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί οι ανεμβολίαστοι, είτε εκ πεποιθήσεως είτε εκ φόβου, αρνούνται σε τελική ανάλυση την ίδια την επιστήμη. Αυτός που φοβάται έχει ένα ελαφρυντικό. Εχει ακούσει πολλά αντικρουόμενα, όμως αδυνατεί να κατανοήσει πως το ρίσκο που αναλαμβάνει εμβολιαζόμενος είναι ασυγκρίτως μικρότερο από αυτό που αναλαμβάνει εάν δεν εμβολιασθεί. Αν ρίξει μια ματιά στο περιβάλλον του, θα το διαπιστώσει. Οι εκ πεποιθήσεως ανεμβολίαστοι κυριαρχούνται από τον σκοταδισμό και τις προλήψεις και δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε μαζί τους. Γι’ αυτούς θα αποφασίσει η φύση.