Χρειάζεται χρόνος για να διαπιστώσεις την τοξική επίδραση της μετριοκρατίας. Eχει, δε, και γλυκιά γεύση. Είναι γλυκό να περνάς στο πανεπιστήμιο, ακόμη κι αν έχεις αποτύχει στις εξετάσεις. Είναι γλυκό να μη χάνεις ποτέ την ιδιότητα του φοιτητή και να παραμένεις στα 40 σου ημιπιτσιρικάς. Ακόμη πιο γλυκό για τους εκπαιδευτικούς που δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους τον μπελά της αξιολόγησης του έργου τους, όπως κάθε επαγγελματίας που σέβεται τον εαυτό του. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει καταντήσει να λειτουργεί ως καθαρτικό μιας κοινωνίας στην οποία η πολιτεία πάντα συμπεριφερόταν σαν να έχει ειδικές ανάγκες. Δεν χρειάζεται να πω ότι το θύμα όλων αυτών των διευκολύνσεων είναι τα παιδιά των μεσαίων στρωμάτων. Oσων, εν πάση περιπτώσει, περιμένουν το παιδί τους να βγει από την εκπαίδευση καλύτερα εξοπλισμένο κοινωνικά από ό,τι ήταν όταν μπήκε. Πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρείας Marc για λογαριασμό της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» δείχνει πως αυτοί αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα. Κατά 70% συμφωνούν με τη μεταρρύθμιση Κεραμέως, την ελάχιστη βάση εισαγωγής, την αξιολόγηση, το χρονικό όριο σπουδών και τα πρότυπα. Μεταξύ αυτών πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Υποθέτω ότι 10 χρόνια πριν τα αποτελέσματα θα ήσαν διαφορετικά. Τα μεσαία στρώματα κάτι έμαθαν από την κρίση.
Ο κ. Φίλης δεν θέλει αξιολόγηση, ούτε ελάχιστη βάση. Ιδεολογική παρενέργεια; Δεν ισχυρίζομαι ότι το καθεστώς της ελάχιστης προσπάθειας στην εκπαίδευση το επινόησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αυτοί δεν επινόησαν τίποτε, εκτός από τα τέσσερα κανάλια του Παππά. Βρήκαν μια χώρα που τους περίμενε να την κυβερνήσουν. Πόσες κυβερνήσεις πριν από αυτούς δούλεψαν ώστε να περνάς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γράφοντας μόνο το όνομά σου; Πίστεψαν ότι η ελληνική κοινωνία είναι καταδικασμένη στη μετριότητα. Ο Γκράουτσο Μαρξ είχε πει ότι δεν θα ήθελε να είναι μέλος σε έναν σύλλογο που θα δεχόταν μέλη σαν κι αυτόν. Οι δικοί μας οιονεί μαρξιστές πίστεψαν πως βρήκαν επιτέλους τον σύλλογο που τους ταιριάζει.
Ο κ. Τσακαλώτος είναι ένα κράμα μεγαλοαστού και ιδεολόγου της Νέας Αριστεράς, αντίθεση που ερμηνεύει τη σχετικά νευρωτική συμπεριφορά του. Χθες στη Βουλή αποκάλεσε την κ. Κεραμέως «χειρότερη». Οταν ήταν υπουργός Οικονομικών επέβαλε εκδικητική φορολογία στα μεσαία στρώματα. Δεν τους συγχωρεί που του γύρισαν την πλάτη. Επιτίθεται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση γιατί ξέρει, ως πανεπιστημιακός, ότι είναι ένα πρώτο βήμα για την έξοδο των μεσαίων στρωμάτων από την προλεταριοποίησή τους. Και αν δεν έχει προλετάριους, πώς θα συγκρουστεί με το μεγαλοαστικό του υποσυνείδητο;