Τα γεγονότα καθορίζουν την επικαιρότητα, πίσω από αυτά όμως υπάρχουν πάντα αίτια και συνέπειες. Τις περισσότερες φορές τα αίτια είναι πολύπλοκα, είτε είναι γνωστά είτε γίνονται αντιληπτά εκ των υστέρων. Κατ’ αντιστοιχία, η επίδραση των συνεπειών μπορεί να είναι άμεσα ορατή, αλλά μπορεί και να είναι έμμεση και σε βάθος χρόνου στο περιβάλλον και στην κοινωνία.
Με αυτήν την έννοια, οι πολλές δολοφονίες γυναικών στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες αποδίδονται στην ενδοοικογενειακή βία, που ενδημεί στη χώρα και είναι πολύ πιο εκτεταμένη από όσο είναι γενικά παραδεκτό, σε συνδυασμό με την επίσης γενικευμένη αντιδραστική αντίληψη περί της θέσης της γυναίκας στην καθημερινή ζωή και στην κοινωνία. Οτι δηλαδή η γυναίκα είναι «του ανδρός της ή του πατρός της», παρά τις επαγγελματικές και κοινωνικές κατακτήσεις της, οι οποίες πάντως αναγνωρίζονται και γίνονται σεβαστές από ένα μέρος μόνο του πληθυσμού. Στις ερμηνείες προστίθεται από ειδικούς και η ένταση που προκάλεσε στις ενδοοικογενειακές σχέσεις η πανδημία.
Η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση και η γυναικοκτονία δεν αποτελούν ασφαλώς ελληνικό φαινόμενο. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί ότι αυξάνονται θεαματικά τα περιστατικά κακοποίησης έπειτα από αγώνες ποδοσφαίρου, όταν μεθυσμένοι άνδρες ξεσπούν στις συντρόφους τους. Οσο για τις ΗΠΑ, εκεί η οπλοκατοχή και η οπλοχρησία έχουν τον πρώτο λόγο και οι δολοφονίες των σωματικά ασθενέστερων έρχονται σαν… φυσική συνέπεια σχεδόν. Το συμπέρασμα είναι επομένως ότι η χώρα μας δεν διαφέρει από άλλες;
Οχι ακριβώς. Η δική μας ιδιαιτερότητα προκύπτει από τον εθισμό της ελληνικής κοινωνίας στις εκδηλώσεις βίας εξαιτίας της ανοχής που επιδεικνύει η Πολιτεία. Η βία στα γήπεδα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα πεζοδρόμια και τους δρόμους, ακόμη και η επιθετική οδήγηση μαζί με τη γενικότερη επιθετική συμπεριφορά, αποτελούν από χρόνια χαρακτηριστικό της καθημερινότητας. Αφού μάλιστα αντιμετωπίζονται συχνά με πολιτική ενθάρρυνση, συνήθως με δικαιολογίες και «κατανόηση» και πάντα με επιείκεια, αν όχι με αδιαφορία, ο εθισμός της κοινωνίας στη βία έρχεται σαν αποτέλεσμα. Από εκεί έως την έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας, της γυναικοκτονίας και γενικότερα των δολοφονιών, η απόσταση δεν είναι μεγάλη.