Η καταστροφή είναι μεγάλη. Και ο θυμός. Είναι, όμως, ανάγκη να πάμε παρακάτω για να μην ξαναζήσουμε τα ίδια σύντομα. Το σύστημα πυρόσβεσης θέλει ξανά χτίσιμο, από την αρχή. Η ατομική γενναιότητα των πυροσβεστών δεν στηρίζεται σε ένα στιβαρό επιτελικό σύστημα. Οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές, που οδήγησαν παλαιότερα σε μεγάλες καταστροφές, είναι ακόμη εδώ. Γενναία αναγνώριση αυτών των παθογενειών συνιστά και η χθεσινή πρωθυπουργική συγγνώμη. Δεν είναι θέμα χρημάτων. Γιατί το «σύστημα» δεν μπορεί και δεν θέλει να διαχειριστεί μια νέα δομή με συνεχείς ασκήσεις, εκπαίδευση και συντονισμό. Γι’ αυτό και όποιο σοβαρό ίδρυμα έχει προσπαθήσει να βοηθήσει έπεσε σε τοίχο. Χρειάζεται ξερίζωμα των παλιών, φθαρμένων υλικών που καταφέρνουν να επιβιώνουν με κάθε κυβέρνηση. Αλλιώς, όσα δισεκατομμύρια και αν ξοδευτούν θα πέσουν σε «μαύρη τρύπα».
Στην πολιτική προστασία έγιναν μεγάλα βήματα. Η λειτουργία του «112» έσωσε ζωές. Φάνηκε, όμως, ότι στο πεδίο της μάχης υπάρχει ακόμη δρόμος πολύς, ειδικά για τον συντονισμό με τις περιφέρειες και τους δήμους.
Χρειάζεται τώρα να εκπονηθεί ένα ολιστικό σχέδιο για τη Βόρεια Εύβοια, που δεν θα εξαντλείται στα έκτακτα βοηθήματα, ούτε θα περιορίζεται στην αποκατάσταση των ζημιών, αλλά θα θέτει τα θεμέλια για την αναπτυξιακή αναγέννηση του τόπου που καταστράφηκε.
Χρειάζεται, τέλος, μια νέα στροφή στην προστασία του περιβάλλοντος. Αποτελεί ατζέντα προσωπικά του πρωθυπουργού και είναι ο μόνος που μπορεί να πάρει τολμηρές αποφάσεις και «να σπάσει αυγά», όσες πιέσεις και αν δέχεται για εκπτώσεις. Η ίδρυση μιας ανεξάρτητης αρχής προστασίας του περιβάλλοντος θα μπορούσε, για παράδειγμα, να προσφέρει πολλά.
Κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της θα ανέθετε σε μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, που θα συνδύαζαν την πρακτική εμπειρία με τη γνώση, να δουν τι πήγε λάθος και τι πρέπει να αλλάξει. Χωρίς διάθεση προστασίας κανενός! Η εμπειρία δείχνει συνεχώς ότι όποιος συμβιβάζεται με το παλιό και το φθαρμένο το πληρώνει, μαζί με τον τόπο. Η ατζέντα της κυβέρνησης αυτής ήταν να τα αλλάξει όλα. Αλλαξε αρκετά, αύξησε τις προσδοκίες για την αποτελεσματικότητα του κράτους πέραν της πραγματικότητος και τώρα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Στο χέρι της είναι να την αδράξει και να δείξει ότι μπορεί να τα βάλει με παθογένειες δεκαετιών. Κλείνοντας τα αυτιά στην τοξική παράνοια, αλλά και σε όσους πιστεύουν ότι τα προβλήματα λύνονται με περισσότερα «λεφτά».