Υπάρχει μονομερής συναίνεση; Συναίνεση χωρίς διαβούλευση; Και όμως, υπάρχει. Τυχαίνει η πράξη της εξουσίας να λειτουργεί αφ’ εαυτής «συναινετικά» –διάβαζε και εκτονωτικά– ακόμη και όταν έχει ληφθεί χωρίς συνεννόηση με την αντιπολίτευση. Η επιλογή του Σταύρου Μπένου για την ανοικοδόμηση της Βόρειας Εύβοιας είναι μια τέτοια σπάνια περίπτωση.
Η επιλογή είναι συναινετική, όχι επειδή ο Μπένος είναι –ή μήπως ήταν;– ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι μόνο ότι ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας τη ρουτίνα της κεντρομόλου στρατηγικής του, ενσωματώνει στο σύστημα δια-κυβέρνησης στελέχη εκτός της παράταξής του. Στην περίπτωση του πρώην υπουργού συντρέχει και το επιπλέον εχέγγυο ανεξαρτησίας που εξασφαλίζει η μεγάλη απόσταση του Μπένου από τον τρέχοντα κομματικό ανταγωνισμό. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι ο πρώην δήμαρχος, αναστηλωτής της σεισμόπληκτης Καλαμάτας, πάει στην Εύβοια για να κάνει καριέρα στα 73 του. Οπως και δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ο πρωθυπουργός θα επέλεγε τον παλαιό πολιτικό, αν ήθελε να θέσει το εγχείρημα της Εύβοιας υπό τον στενό του ιεραρχικό έλεγχο.
Αυτή η πολιτική τεχνολογία, της απόσπασης ενός μέρους της δημόσιας πολιτικής από την κυβερνητική σφαίρα, έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν με άνισα αποτελέσματα. Η πολιτική συνήθως δοκιμάζει να υποκλέψει νομιμοποίηση από τις περγαμηνές ενός τεχνοκράτη ή την εμβέλεια μιας ακομμάτιστης προσωπικότητας. Ο Μπένος, όμως, δεν πάει στο καμένο νησί για να οργανώσει ημερίδες και γιορτές. Το έργο που αναλαμβάνει προϋποθέτει λειτουργική εξοικείωση με το κράτος, αλλά και τεχνογνωσία υπέρβασης του κράτους, ιδίως όταν αυτό αποδεικνύεται αργό.
Ο παλαίμαχος υπουργός δεν έχει μόνο πείρα της δημόσιας διοίκησης σε όλες τις βαθμίδες της. Εχει ρίξει, μέσω του «Διαζώματος», και τα στεγανά μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οργανώνοντας τη διοχέτευση δωρεών στην ανάδειξη αρχαίων μνημείων. Προς αυτήν τη μεθοδολογία, της κινητοποίησης όλων των δυνάμεων χωρίς ταμπού, έδειξε και ο πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας τον θεσμό του «αναδόχου αναδάσωσης», που ήδη διήγειρε τις πρώτες, κοινότοπες φοβίες.
Κανένα συστατικό αυτού του βιογραφικού δεν έχει σημασία, εάν κάποιος πιστέψει την εκδοχή ότι ο Μητσοτάκης, σε μια στιγμή άγριου στριμώγματός του, δανείζεται έναν βετεράνο από την Κεντροαριστερά για να ξεμαρκαριστεί – για να ακυρώσει το αντιπολιτευτικό αφήγημα ότι οι πυρκαγιές τον έβαλαν σε πολιτική απομόνωση.
Οι προθέσεις θα φανούν αμέσως. Αλλά οι προθέσεις δεν αρκούν. Το πείραμα είναι πρωτοφανές. Χάρη στον Μπένο φαντάζει πιο εύκολο να ξεπεραστεί τουλάχιστον το πρώτο εμπόδιο – το τείχος της καχυποψίας της τοπικής κοινωνίας, χωρίς την οποία κανένα σχέδιο δεν μπορεί να τελεσφορήσει. Μπορεί η ελληνική πολιτεία, όποιος και αν την εκπροσωπεί, αιρετός ή αριστίνδην, να σχεδιάσει κάτι πιο σύνθετο από κορμοδέματα; Τον Αύγουστο του 2022 θα ξέρουμε.
Σταύρος Μπένος: Κορμοδέματα
2' 2" χρόνος ανάγνωσης
