Ηταν τέτοιες ημέρες πριν από 25 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1996. Στον κατάλογο με τους επιτυχόντες που είχε αναρτηθεί στο ισόγειο της Σόλωνος, στη Νομική, κάποιος είχε κυκλώσει με κόκκινο στυλό το όνομα «Πλεύρης Αθανάσιος». Δίπλα είχε γράψει «σε ψάχνουμε». Λίγες ώρες μετά, το όνομα είχε σκιστεί. Ηταν μια επικήρυξη που μιμούνταν τις ολοκληρωτικές μεθόδους στις οποίες υποτίθεται ότι ήθελε να αντιταχθεί. Ο μόλις ενήλικος γιος διωκόταν για τα φρονήματα του πατέρα του. Εκτοτε ο Θάνος Πλεύρης έχει σταδιοδρομήσει στην πολιτική αγορά με τα δικά του φρονήματα. Και γι’ αυτά ακριβώς εξέδωσε χθες ένα οξύ «κατηγορώ» το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο.
Ακόμη και αν σκίσει κανείς το επώνυμο που έτυχε στον νέο υπουργό Υγείας –ακόμη και αν έχει τη νηφαλιότητα να τον κρίνει ανεξάρτητα από τον ναζί πατέρα του–, δεν μπορεί να παραβλέψει το εκλογικό αντίκρισμα που είχε αυτό το επώνυμο στον χώρο από τον οποίο ο ίδιος επέλεξε να ξεκινήσει την πολιτική σταδιοδρομία του. Δεν το παραβλέπει ούτε η ίδια η κυβέρνηση, αφού στα κριτήρια του διορισμού του φαίνεται ότι βάρυνε η απήχησή του ως υπερορθόδοξου δεξιού. Ο Πλεύρης διορίστηκε (και) ως «προφίλ» που μπορεί να κατευνάσει την αντιεμβολιαστική Δεξιά.
Υπάρχει τέτοια Δεξιά; Λένε ότι τα νωπά δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ενίσχυση ακροδεξιών σχημάτων τα οποία μέχρι πρότινος λογίζονταν ξοφλημένα. Η ενίσχυση αυτή, που αντιστοιχεί σε μικρή διαρροή ψηφοφόρων της Ν.Δ., δεν μπορεί να ερμηνευθεί παρά μόνο ως αντίδραση στην υγειονομική πολιτική – ιδίως στον εμβολιασμό.
Αν υπάρχει τέτοια διαρροή, το ερώτημα είναι τι κάνεις για να την αναχαιτίσεις. Αρκεί το πρόσωπο; Το κοινό που φοβάται ότι το εμβόλιο απειλεί την πίστη του θα πεισθεί επειδή θα του ζητήσει άλλος υπουργός να εμβολιασθεί; Είναι σαν να περιμένεις ότι ο πυροπαθής θα ξεθυμώσει επειδή υφυπουργός για την αλιευτική πολιτική είναι πλέον ένας φωτογενής Ευβοεύς.
Η Ν.Δ. δεν κατάφερε να περιορίσει τις διαρροές προς τα δεξιά της, όταν, το 2014, παρουσίασε ένα ακραιφνώς δεξιό κυβερνητικό σχήμα. Τις περιόρισε δραστικά τέσσερα χρόνια αργότερα με τη στάση της κατά των Πρεσπών. Το πρόβλημα τώρα είναι ότι μπορεί να αλλάξει τον υπουργό αλλά όχι την πολιτική για τη δημόσια υγεία. Ακόμη και αν ο υπουργός επιτύχει στο χαρτοφυλάκιό του, η επιτυχία του δεν θα έχει καμία επιρροή σε αυτό το ποίμνιο, που δεν έχει ακριβώς ορθολογική σχέση με την πολιτική, ώστε να μεταστρέφεται από το αποτέλεσμα.
Ο Πλεύρης επαναλαμβάνει πάντως το μοτίβο επαναλανσαρίσματος που καθιέρωσαν οι άλλοι δύο καταγόμενοι από τον ΛΑΟΣ: πέρασμα από το στιλβωτήριο του κοινωνικότερου των υπουργείων·και μετά, αποκήρυξη του αντισημιτικού παρελθόντος. Συντελείται έτσι το παράδοξο, ο νεοφώτιστος να νερώνει το προσωπικό brand του την ώρα που ανεβάζει τα γράδα στο brand της κυβέρνησης. Μπορεί να μη λειτουργεί ως δέλεαρ για τους δεξιούς. Αλλά λειτουργεί ως σκιάχτρο για τους κεντρώους.