Ο ανασχηματισμός μιας κυβερνήσεως –προνόμιο αποκλειστικό ενός πρωθυπουργού– έχει ως στόχο τη δυναμική επανεκκίνηση ενός σχήματος διοικήσεως, που κατά την άσκηση εξουσίας, λόγω κοπώσεως ή άλλων εγγενών αδυναμιών, εκρίθη ότι δεν απέδιδε τα αναμενόμενα.
Είναι η πρώτη φορά στην πολιτική μνήμη των πολιτών αυτής της χώρας που αντί ένας ανασχηματισμός να δώσει ώθηση σε μια κυβέρνηση, λειτούργησε υπέρ της αντιπολιτεύσεως.
Κάποιοι εχαρακτήρισαν την αποτυχούσα απόπειρα υπουργοποιήσεως του πρώην Α/ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη και στη συνέχεια υπουργού Αμύνης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα «ακραίο ερασιτεχνισμό του επιτελικού κράτους». Ισως να έχουν δίκαιο.
Διερωτάται κανείς ποιες είναι όντως οι σπάνιες ικανότητες του κ. Αποστολάκη που ώθησαν τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να αποφασίσει την υπουργοποίησή του. Υπήρξε επαρκής Α/ΓΕΕΘΑ και υπουργός Αμύνης για ένα διάστημα. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν ήταν και επικεφαλής νέου Αλβανικού Επους.
Και εάν η αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού Σώματος και άλλων συναφών υπηρεσιών πρέπει να ανατεθεί σε στρατιωτικό, υπάρχουν πλείστοι όσοι απόστρατοι, στελέχη της Ν.Δ., που θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτόν τον κρίσιμο τομέα.
Δεν έχει σημασία εάν στόχος του κ. Μητσοτάκη ήταν μια κίνηση συναινέσεως προς τη μείζονα αντιπολίτευση για την αντιμετώπιση του διαχρονικού προβλήματος των πυρκαγιών. Ή εξυπηρετούσε την πολιτική του περί κυριαρχίας στο πολιτικό Κέντρο, περιλαμβανομένων και των μετριοπαθών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα είναι ότι ο κ. Τσίπρας «του την έστησε» κανονικά του κ. Μητσοτάκη, κατά το λαϊκώς λεγόμενον. Μόνον που έπρεπε να το αναμένουν τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι επιτελείς του. Δεν είναι παιδάκι του Θεού ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν.
Το άλλο μείζον θέμα είναι η απομάκρυνση του κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Κυρίως διότι οι προσχωρούντες στη Ν.Δ. από τις «εκσυγχρονιστικές» δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ δικαίως πλέον αισθάνονται πως αντιμετωπίζονται απλώς ως αναλώσιμοι. Ηταν μια υπηρεσία που άθελά του πρόσφερε ο πρωθυπουργός στην πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά.
Η ζωή βεβαίως συνεχίζεται και όσα συνέβησαν δεν είναι και προς θάνατον. Χάθηκε όμως η δυναμική μιας επανεκκινήσεως, σε μια φάση που αρχίζουν πλέον τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Ισως μια παραδοσιακότερη μορφή διακυβερνήσεως να είχε κάποια θετικότερα αποτελέσματα. Αυτό όμως θα το κρίνει ο κ. Μητσοτάκης.