Είναι ένα ερώτημα εάν η διαφαινόμενη νίκη του ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών Ολαφ Σολτς στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές οφείλεται στην προσωπικότητά του ή σε στροφή του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά. Δύσκολη η απάντηση. Από τη μία πλευρά, είναι γεγονός ότι στη Βόρεια Ευρώπη υπάρχει τάση επιστροφής στη Σοσιαλδημοκρατία μετά μια περίοδο επικράτησης συντηρητικών κυβερνήσεων, με πρόσφατο παράδειγμα τη Νορβηγία. Από την άλλη, είναι γεγονός ότι ο διάδοχος της Αγκελα Μερκελ στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών, Αρμιν Λάσετ, «δεν τραβάει». Ούτε τον βοήθησαν οι κατηγορίες περί λογοκλοπής ή τα γελάκια του όταν επισκέφθηκε περιοχές που επλήγησαν από τις τελευταίες πολύνεκρες πλημμύρες.
Το πιθανότερο ίσως συμπέρασμα είναι ότι η ανάδειξη του Ολαφ Σόλτς σε «φαβορί» στις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου δεν είναι αποτέλεσμα της δικής του λαμπερής προσωπικότητας, γιατί δεν διαθέτει τέτοια προσωπικότητα. Προέκυψε από συνδυασμό πραγματικοτήτων. Αφενός, ο βασικός αντίπαλός του δεν κάνει «γκελ» στους ψηφοφόρους, αφετέρου, φαίνεται ότι υπάρχει πια κούραση στο εκλογικό σώμα ύστερα από τόσο πολλά χρόνια παρουσίας των Χριστιανοδημοκρατών (και των Χριστιανοκοινωνιστών) στη διακυβέρνηση της χώρας. Εστω και μέσω κυβερνήσεων συνεργασίας, αλλά πάντα ως η δύναμη που καθόριζε στον μεγαλύτερο βαθμό τον τόνο στην πολιτική ζωή της Γερμανίας.
Η νίκη των Σοσιαλδημοκρατών, εφόσον επαληθευθούν οι δημοσκοπήσεις, δεν θα φέρει επανάσταση στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας, ή στην υπόλοιπη Ευρώπη. Θα σημαίνει απλά ότι αναδείχθηκαν πρώτο κόμμα υπό την ηγεσία ενός ανθρώπου που ήταν υπουργός Οικονομικών σε προηγούμενη κυβέρνηση με βασικό εταίρο τους Χριστιανοδημοκράτες. Δεν πρέπει, λοιπόν, να αναμένονται ιδιαίτερες αλλαγές στην οικονομική πολιτική της Γερμανίας. Επιλέγοντας τον Ολαφ Σολτς, οι Γερμανοί πολίτες δεν ακυρώνουν τη 16ετία της Αγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία. Μάλλον τη συνέχειά της επιζητούν, ελπίζοντας ότι ο διάδοχός της θα αποδειχθεί εξίσου άξιος ως ισορροπιστής που θα διαφυλάξει την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα στο εσωτερικό και ταυτόχρονα θα μπορεί να μεσολαβεί στην Ευρώπη και έξω από αυτήν, προστατεύοντας πάντα τα γερμανικά συμφέροντα.
Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων παραπέμπουν σε σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης. Και βεβαίως, άλλη θα είναι η τάση της αν αποτελείται από τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Ελεύθερους Δημοκράτες, άλλη αν «τα βρουν» οι Σοσιαλδημοκράτες με τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες. Στην πρώτη περίπτωση θα πρόκειται για κυβέρνηση με εμφανή συντηρητικά χαρακτηριστικά, στη δεύτερη η φυσιογνωμία της θα είναι πιο προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις των καιρών, αφού η κλιματική αλλαγή είναι μέγιστο πρόβλημα της εποχής, γεγονός που αποδεικνύεται και από τα ποσοστά των Πρασίνων. Ο Ολαφ Σολτς απέκλεισε συνεργασία με το αριστερό Ντι Λίνκε, δεν συζητείται, φυσικά, οποιαδήποτε σχέση με την Ακροδεξιά και μάλλον οι Ελεύθεροι Δημοκράτες θα είναι ο δεξιός πόλος, που άλλωστε τους αρμόζει.
Οπως διαφαίνονται τα πράγματα, η επομένη των εκλογών θα είναι ταυτόχρονα η αφετηρία μακρών διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Με στόχο το καλύτερο για τη Γερμανία…