ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ

3' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παράδεισος του ματαιόδοξου

Το ξακουστό Met Gala, η πολυτελής γιορτή που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στο Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης και σηματοδοτεί την ετήσια έκθεση μόδας του Costume Institute, είναι ένα θεματικό δρώμενο με τεράστια μιντιακή κάλυψη. Οι κορυφαίοι σε δημοτικότητα σελέμπριτι και κάποιοι εκλεκτοί της «υψηλής κοινωνίας» με λεφτά για ξόδεμα καλούνται να ακολουθήσουν έναν ορισμένο ενδυματολογικό κώδικα και να συμμετάσχουν σε ένα εστέτ καρναβάλι ματαιοδοξίας. Η τέχνη είναι απλώς η αφορμή για μία ακόμη κοσμική περίσταση με στόχο την προβολή και τον ανταγωνισμό των συμμετεχόντων: ποιος έβαλε το πιο εντυπωσιακό ρούχο, ποιος μίλησε με ποιον, ποιοι έχουν τσακωθεί και ποιοι βγαίνουν με ποιους. Η λάιφσταϊλ επιδερμικότητα στην πιο φανταχτερή εκδοχή της.

Πολιτικός κλαυσίγελως

Η εμφάνιση της δημοφιλούς πολιτικού και ακτιβίστριας Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ (γνωστής και ως AOC) στο Met Gala ήταν ένα γεγονός αστείο και σοβαρό ταυτόχρονα. Η λαοπρόβλητη εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών (και μέλος του Κογκρέσου), που έχει γίνει διάσημη τα τελευταία χρόνια χάρη στις διαπρύσιες καταγγελίες της εναντίον της πλουτοκρατίας και του καπιταλισμού, εμφανίστηκε στην εκδήλωση φορώντας ένα λευκό φόρεμα με το κόκκινο σύνθημα Tax the Rich (Φορολογήστε τους πλούσιους). Και αφού φωτογραφήθηκε με το επαναστατικό της σύνολο, βέβαιη πως έκανε το καθήκον της, συναναστράφηκε τους πλούσιους της εκδήλωσης, ήπιε μαζί τους, έφαγε, διασκέδασε και απόλαυσε τα δώρα του ακραίου πλουτισμού τον οποίο δήθεν αντιμάχεται.

Υποκρισία και ύφος

Η αντίθεση λόγων και έργων είναι αποτέλεσμα σύγχυσης και υποκρισίας. Η AOC είναι ένα λαμπρό παράδειγμα της αδυναμίας που εμφανίζει η νέα γενιά της Αριστεράς να εναρμονιστεί με την πραγματικότητα χωρίς τύψεις και παραμυθικές φαντασιώσεις. Ο,τι κι αν ισχυρίζεται η Αλεξάντρια, η αλήθεια είναι ότι στο Μet Gala δεν πήγε για να παραγάγει πολιτική, ούτε για να πραγματοποιήσει ακτιβισμό. Πήγε ως μέρος μιας συνομοταξίας προνομιούχων προσωπικοτήτων, για να απολαύσει μια πολυτέλεια στην οποία έχουν πρόσβαση ελάχιστοι. Πήγε για να εξαργυρώσει το προνόμιό της, με λίγα λόγια, αλλά επειδή η όλη δημόσια παρουσία της στηρίζεται στον ρόλο της προστάτιδας των αδυνάμων, προσπάθησε να αντισταθμίσει την πλεονεκτική της θέση με ένα κλισέ σύνθημα, μην τυχόν και την παρεξηγήσει το διψασμένο για αίμα πλουσίων κοινό της. «Κοιτάξτε, είμαι ακόμα μία από εσάς, το γράφει στο tailor-made φόρεμά μου!».

Σύνθημα χωρίς νόημα

Ακόμη και αν επιχειρήσουμε, όμως, να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν το σύνθημα της Αλεξάντρια, τι ακριβώς να υποθέσουμε πως μας λέει; Τι περιμένει η ίδια από αυτό; Να σοκαριστούν οι πλούσιοι και να αυτοφορολογηθούν; Οι πλούσιοι αδιαφορούν. Να μάθουμε όλοι εμείς τις πολιτικές της θέσεις περί φορολογίας; Μα τις ξέρουμε. Μπορεί να μας βρίσκουν και σύμφωνους. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι γι’ αυτές επειδή τις είδαμε να διακοσμούν το φόρεμά της. Δεν είμαστε εξουσία. Εξουσία είναι η AOC. Παρασυρμένη από τον οίστρο της για περφόρμανς, ωστόσο, η ακτιβίστρια ξέχασε ότι είναι εκλεγμένη πολιτικός. Οτι είναι πια μέρος του συστήματος και ότι αν πιστεύει κάτι, δεν έχει παρά να το προωθήσει διά της θεσμικής οδού. Το ότι επιλέγει, αντ’ αυτού, να λαϊκίζει με ενδυματολογικά τρικ, σημαίνει ότι κάτι δεν κάνει καλά στη δουλειά της. Εκτός, βέβαια, αν οι ικανότητές της φτάνουν μέχρις εκεί.

Εκ του ασφαλούς

Το «Φορολογήστε τους πλούσιους» πάνω στο φόρεμα της AOC είναι ένας συμβολισμός ανωριμότητας και αδιεξόδου· μια απέλπιδα προσπάθεια ενός παράγοντα της ελίτ να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα: να ζήσει τη μεγάλη ζωή που λιγουρεύεται, χωρίς όμως να στερηθεί το λεγόμενο street credit, δηλαδή εκείνο το είδος της πολύ ωφέλιμης αναγνώρισης και αποδοχής που χαρίζουν μόνο τα αριστερίζοντα/νεανικά/κουλ κοινά. Παράλληλα και ίσως ανεπίγνωστα, όμως, το τέχνασμα αυτό υπονομεύει τον πραγματικό ακτιβισμό, δηλαδή το είδος της αντίδρασης στις κοινωνικές παθογένειες το οποίο επιχειρείται χωρίς πρόθεση αφομοίωσης από τις παθογένειες αυτές και χωρίς το δέλεαρ της προσωπικής προβολής. Αλλωστε, το να γράψει κάτι «αντιδραστικό» πάνω στο φόρεμά του ένα πρόσωπο με τη δυναμική της AOC είναι μια ενέργεια με μηδαμινό ρίσκο, οριακά κομφορμιστική. Ο ακτιβισμός δεν νοείται χωρίς κάποιο διακύβευμα, διαφορετικά καταλήγει σε ανούσια τελετουργία.

Ράσο και παπάς

Κατά σατανική ειρωνεία, φέτος στο Met Gala, μία από τις διασημότερες γυναίκες στον κόσμο και παράλληλα ένας από τους συνηθέστερους στόχους ηθικών και αισθητικών επικρίσεων δοκίμασε κάτι αληθινά καινοτόμο: μια εμφάνιση απόκρυψης. Η Κιμ Καρντάσιαν ντύθηκε από την κορυφή μέχρι τα νύχια με μαύρο ύφασμα που κάλυπτε μέχρι και το πρόσωπό της και συμμετείχε στην εκδήλωση πρακτικά χωρίς ταυτότητα. Και ενώ μια εκπρόσωπος της «ελαφριάς» κουλτούρας που κερδίζει εκατομμύρια κάθε φορά που προβάλλει τον εαυτό της αποκήρυσσε την περσόνα της βυθιζόμενη στην εκούσια αφάνεια, η περισπούδαστη εκπρόσωπος της κοινωνίας και της προόδου έκανε ό,τι μπορούσε για να την προσέξουμε. Στο τέλος, πάντως, πολιτική δήλωση κατάφερε να κάνει μόνο μία από τις δύο, και δεν ήταν η πολιτικός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή