Από την ώρα που μπήκε στο νοσοκομείο, όλοι κατάλαβαν ότι η κατάσταση της υγείας της Φώφης Γεννηματά ήταν σοβαρή. Κάποιοι ήξεραν και πόσο σοβαρή ήταν, αλλά ακόμη και γι’ αυτούς ο θάνατός της ήλθε πολύ γρήγορα. Ηταν ξαφνικός και προκάλεσε τη συγκίνηση και τον σεβασμό που της άξιζε ως αξιοπρεπούς ανθρώπου στην πολιτική διαδρομή της, κυρίως όμως σαν αγωνίστρια της ζωής. Αυτή είναι και η μεγάλη παρακαταθήκη που αφήνει στο κόμμα της και στην πολιτική τάξη.
Ο πρόωρος θάνατος της Φώφης Γεννηματά προσθέτει νέες μεταβλητές στην εξέλιξη της πορείας του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προς τις εσωκομματικές εκλογές. Πολλοί εκτιμούν ότι η συγκίνηση και η νοσταλγία του ένδοξου παρελθόντος θα φέρουν περισσότερους στις κάλπες, από όσους αναμενόταν όταν ξεκίνησε η συγκεκριμένη διαδικασία. Μερικοί πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό θα προέλθει από εκείνους τους ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν το ΚΙΝΑΛ για να εναποθέσουν τις προσδοκίες τους στον ΣΥΡΙΖΑ, άρα ενδεχόμενη συμμετοχή τους θα ευνοήσει τον Γ. Παπανδρέου. Γιατί έχει το όνομα και επειδή αναφέρθηκε σε «προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης», σε πλήρη σχεδόν στοίχιση με την «προοδευτική διακυβέρνηση» που πλασάρει ο Αλ. Τσίπρας.
Αλλοι πάλι θυμίζουν ότι για «προοδευτικούς» πολίτες και την ανάγκη συστράτευσής τους μιλάει ο Ν. Ανδρουλάκης, με τους ισχυρούς υποστηρικτές στον κομματικό μηχανισμό και τα υψηλά ποσοστά που του δίνουν οι πρώτες σχετικές δημοσκοπήσεις. Και βέβαια, στο μυαλό όλων έχει μπει και η πιθανότητα να προστρέξουν υπέρ του Ανδρ. Λοβέρδου πρώην πασόκοι που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία του Κυρ. Μητσοτάκη, προκειμένου να ακυρωθούν όλες οι πιθανότητες του «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ολα τα παραπάνω είναι σενάρια και εικασίες, καθώς απομένουν περί τις 40 ημέρες μέχρι τις εσωκομματικές εκλογές και περίπου 45 μέχρι τον δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο επικρατέστερων. Προς το παρόν, εκείνο που γίνεται διακριτό είναι η συνεχής χρησιμοποίηση-κατανάλωση του όρου «προοδευτική – προοδευτικός» από τους υποψηφίους για την ηγεσία ενός κόμματος που όλες οι σχετικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα δύο τρίτα της βάσης του συμφωνούν με τις ενέργειες και τις πολιτικές της κυβέρνησης. Και δεν είναι μόνον αυτό. Υπάρχει ένα πελώριο ερώτημα για το τι σημαίνει και ποιος/ποια είναι «προοδευτικός ή προοδευτική» σήμερα στην Ελλάδα.
Με λίγα λόγια, γιατί να χαρακτηρίζονται προοδευτικά κόμματα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΚΙΝΑΛ και όσοι ταυτίζουν την τάχα Αριστερά τους με την πρόοδο, όταν αντιδρούν σε κάθε απόπειρα εξέλιξης και λογικής προσαρμογής στους καιρούς, ώστε η χώρα να μη χάσει εντελώς την επαφή της με τον κόσμο στον οποίον ανήκει; Και τι περισσότερο θα έκαναν τα λεγόμενα «προοδευτικά» κόμματα για να στηρίξουν οικονομικά την κοινωνία στην κρίση της πανδημίας, από αυτά που έκανε η κυβέρνηση; Τέλος, επειδή προπαγανδίζουν τελευταία την επιστροφή της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, αντιλαμβάνονται ότι η σημερινή Σοσιαλδημοκρατία δεν έχει σχέση με εκείνη του παρελθόντος, αλλά και πόσο «εθνικά» συμπεριφέρονται σήμερα πολλές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο της Ευρώπης;