Θυμάμαι έναν μαθητή πριν από σχεδόν 30 χρόνια στο γυμνάσιο. Το παιδί, προερχόμενο από ένα αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον εκπαιδευτικών, διεκδικούσε στο σχολείο το άριστα, και τα 20άρια που έπαιρνε δεν είχαν τίποτε… χατιρικό. Σημαιοφόρος στο δημοτικό, πάνω από 19 ο προαγωγικός βαθμός του στην Α΄ Γυμνασίου. Ωστόσο στη Β΄ Γυμνασίου άρχισε να χάνει τον γνωστό βηματισμό του. Ο θάνατος του πατέρα του λίγο πριν από την έναρξη του σχολικού έτους είχε κλονίσει το παιδί, που δεν κατάφερνε εύκολα να συγκεντρωθεί σε μαθήματα στα οποία δεν είχε κλίση – τα κατάφερνε βέβαια από κεκτημένη ταχύτητα. Αντίθετα, έβλεπε τη μελέτη όσων μαθημάτων αγαπούσε –ιδίως τη Χημεία και την Ιστορία– ως ευκαιρία απομόνωσης από το βαρύ οικογενειακό περιβάλλον.
Ο 14χρονος, ωστόσο, είχε πάθει πανωλεθρία στα Θρησκευτικά. Ενα παιδί που μέχρι τότε είχε βαθμούς άριστους, είχε βαθμολογηθεί στο πρόχειρο τεστ του πρώτου τριμήνου στα Θρησκευτικά με 8! Περίμενε το ωριαίο διαγώνισμα για να διορθώσει τον βαθμό σε συνδυασμό με την προφορική βαθμολογία. Ηλθε η ώρα του ωριαίου, αλλά φευ. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης έστυβε το μυαλό του για να απαντήσει σε όσο το δυνατόν περισσότερες ερωτήσεις, αλλά μάταια. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στο διάβασμα, δεν μπορούσε να παπαγαλίσει, δεν μπορούσε να θυμηθεί κάτι παραπάνω κατά την εξέταση. Ο βαθμός στο κρίσιμο ωριαίο διαγώνισμα, που τον σημάδεψε, για το τρίμηνο ήταν 12!
Βέβαια, ο βαθμός του τριμήνου στα Θρησκευτικά ήταν 20! Θα μπορούσα εδώ να κάνω μια μεγάλη παύση για να θυμηθώ με συγκίνηση τον εκπαιδευτικό –Σάββας Καλαντζής το όνομά του– που με μια μικρή κίνηση (τι σημαίνει ένα επιπλέον 20άρι στη ζωή μας) έδωσε ένα νεύμα στήριξης και αγάπης στον μαθητή που κλυδωνιζόταν προσπαθώντας να διαχειριστεί την απώλεια του πατέρα του.
Φέτος το υπουργείο Παιδείας απένειμε περίπου 250.000 αριστεία προόδου στους μαθητές γυμνασίου και λυκείου για τις επιδόσεις τους. Βεβαίως οι γονείς ας έχουν υπόψη ότι οι μαθητές στο οικείο σχολικό περιβάλλον αποδίδουν πολύ καλύτερα σε σχέση με τις κρίσιμες Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ωστόσο, πίσω από τη βαθμολογία ενός παιδιού μπορεί να κρύβεται και ένας αληθινός δάσκαλος που δεν αξιολογεί μόνο εάν οι απαντήσεις του μαθητή στο διαγώνισμα αποδίδουν κατά γράμμα το βιβλίο. Μπορεί στο γραπτό του μαθητή να αποτυπώνεται μια πληγή, την οποία μόνο ένας δάσκαλος μπορεί να δει.