Η Βόρεια Μακεδονία είναι μία χώρα μικρή, εθνικά ανομοιογενής, αλλά με σημασία γεωστρατηγική δυσανάλογη ως προς το εν γένει ειδικό της βάρος. Η ήττα του κόμματος του Ζόραν Ζάεφ στις δημοτικές εκλογές άνοιξε την αυλαία ενός «βαλκανικού δράματος», που αναμένεται να κλείσει σήμερα, οπότε κρίνεται το μέλλον της κυβερνήσεως συνασπισμού αυτής της χώρας.
Η εξαγγελθείσα και στη συνέχεια αποσυρθείσα παραίτηση από την πρωθυπουργία του κ. Ζάεφ είχε ως στόχο να ενεργοποιήσει το ενδιαφέρον της Δύσεως – πρωτίστως των ΗΠΑ. Διότι ήταν η Ουάσιγκτον η επισπεύδουσα για τη συνομολόγηση της Συμφωνίας των Πρεσπών ώστε να επιτευχθεί η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ με στόχο να αποτραπεί η διείσδυση της Μόσχας στην περιοχή.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ και κάποιοι από τους ισχυρότερους εταίρους τους εις την Ευρώπη «κίνησαν γη και ουρανό» αυτές τις μέρες, για να αποτρέψουν την πτώση της κυβερνήσεως συνασπισμού.
Εάν τελικώς επιτευχθεί αυτός ο περιφερειακός στόχος της Δύσεως εις την οποία ανήκει πλήρως και αμετακλήτως η Ελλάς, τότε θα επισπευσθεί η άρση αντιρρήσεων, που εγείρει η Βουλγαρία –σχετικώς με τη «γλώσσα» αυτής της χώρας– εις την πορεία της Βόρειας Μακεδονίας προς την Ε.Ε.
Οι αντιρρήσεις περί της «μακεδονικότητος» της γλώσσας διατυπώθηκαν από τη Ν.Δ. όταν ψηφιζόταν η Συμφωνία των Πρεσπών στην ελληνική Βουλή, επί πρωθυπουργίας του κ. Αλέξη Τσίπρα. Αλλά ως πρωθυπουργός, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύθηκε πως θα τηρήσει τη συμφωνία.
Απομένει η ψήφιση των τριών πρωτοκόλλων της συμφωνίας που αναβάλλεται επί δύο χρόνια, διά τον φόβο του πολιτικού κόστους. Βεβαίως, η στυγνή ορθολογική διαχείριση θεμάτων εξωτερικής πολιτικής μπορεί να εξαίρεται ως πραγματιστική, αλλά δεν ισχύει εις την πολιτική. Ερχεται όμως πάντα μια στιγμή που τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών εταίρων μας κατισχύουν.
Υπάρχει πάντως ανοικτό και το ενδεχόμενο καταψηφίσεως του συνασπισμού που κυβερνά τη Βόρεια Μακεδονία, προκηρύξεως εθνικών εκλογών και αναδείξεως στην εξουσία του εθνικιστικού VMRO, ο ηγέτης του οποίου δεν είναι πιθανόν ότι θα καταγγείλει τελικώς τη συμφωνία αλλά θα επαναφέρει τις σχέσεις Αθηνών – Σκοπίων σε αυτά που ίσχυαν πριν από τρεις δεκαετίες. Μόνον που τότε η διεθνής πολιτική κινούνταν σε έδαφος σταθερότερο.