Κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο Πάπας Φραγκίσκος δεν παρέλειψε, μεταξύ άλλων, να «ευλογήσει» τη συμφωνία των Πρεσπών. «Θα ήθελα να ανανεώσω την εκτίμησή μου για τη δύσκολη διαδρομή που οδήγησε στη συμφωνία των Πρεσπών, που υπογράφηκε μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», είπε. Η σχετική αναφορά του πυροδότησε από τη μία θριαμβολογίες υπέρ του Αλέξη Τσίπρα και από την άλλη κατάρες από τους πεπεισμένους ότι τα εξέφρασε όλα αυτά κατ’ εντολήν του Σόρος, του διεθνούς σιωνισμού και της παγκοσμιοποίησης και δεν ξέρω τίνος άλλου πέρασε από το μυαλό τους. Ο Πάπας, έστω και αν διαθέτει το φλογερό νοτιοαμερικανικό ταμπεραμέντο, εκφράζεται πάντα προσεκτικά, δεν παρασύρεται από συναισθηματισμούς και δεν λέει τίποτα τυχαία. Εκ του θρησκευτικού του ρόλου, ως πνευματικού ηγέτη ενός και πλέον δισεκατομμυρίου χριστιανών δηλαδή, δεν μπορεί παρά να περιβάλλει με την αίγλη του κινήσεις και πρωτοβουλίες που γαληνεύουν εθνοτικά, φυλετικά, θρησκευτικά, κοινωνικά μίση, φέρουν τους λαούς, τους ανθρώπους κοντά. Η γωνιά της Ευρώπης που το έχει μεγαλύτερη ανάγκη είναι τα Βαλκάνια. Το ίδιο είχε κάνει με τη συμφωνία του Ντέιτον διά της οποίας τερματίστηκε (1995) ο εμφύλιος πόλεμος στη Βοσνία, όταν κατά την επίσκεψή του, το 2015, στο Σεράγεβο σε συνάντησή του με το τριμερές προεδρείο της χώρας (Βόσνιοι μουσουλμάνοι, Σέρβοι ορθόδοξοι, Κροάτες καθολικοί), σημείωσε ότι πρωτοβουλίες όπως αυτή για τη μεταξύ τους ειρήνη δείχνουν ότι «ακόμα και οι βαθύτερες πληγές μπορούν να επουλωθούν, εξαγνίζοντας τις μνήμες και αγκιστρώνοντας τις ελπίδες στο μέλλον».
Εκτός από Ποντίφικας, μην το ξεχνάμε, ο Φραγκίσκος είναι ταυτόχρονα και ηγέτης κράτους, του Βατικανού, μικροσκοπικού μεν, αλλά με αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του ισχύ και επιρροή στη γεωπολιτική σκηνή.
Ως τέτοιος, έχει λόγο στις εξελίξεις και διαχρονικά επιδίδεται σε παιγνίδι επιρροής. Ειδικά στα δυτικά Βαλκάνια, όπου, μην ξεχνάμε, το Βατικανό άνοιξε στη δεκαετία του ’90 τη διαδικασία των αποσχίσεων στη Γιουγκοσλαβία, αναγνωρίζοντας αυτό πρώτο την Κροατία ως ανεξάρτητο κράτος. Το Βατικανό, ο Πάπας δηλαδή, συντάχθηκε από την πρώτη στιγμή με τη διεθνή κοινότητα στη συμφωνία των Πρεσπών, στο πνεύμα που προαναφέρθηκε.
Δεν είπε, λοιπόν, κάτι καινούργιο στην Αθήνα ώστε να ξεσπάσει τόσος θόρυβος. Τώρα, εάν ο καθένας επιδιώκει να το κεφαλαιοποιήσει πολιτικά, είναι δικαίωμά του.