Τη σαρωτική νίκη του κ. Νίκου Ανδρουλάκη μόνον οι πιο πιστοί οπαδοί του κ. Γιώργου Παπανδρέου δεν θα την περίμεναν. Οι πιθανότητες να επαναληφθεί το σενάριο του 2004, όταν ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ δοξολογήθηκε σαν ο Εκλεκτός και υπερψηφίστηκε από το μυθικό «1.000.000 πολιτών», ήταν μηδαμινές. Στη μνήμη και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου παραμένει καθηλωμένος στο Καστελλόριζο.
Ο κ. Ανδρουλάκης δεν προβλήθηκε σαν Εκλεκτός, με τα γνωστά μεταφυσικής-θρησκευτικής τάξεως συμφραζόμενα του όρου. Το προφίλ του φιλοτεχνήθηκε σαν προφίλ του ελπιδοφόρου ενδιάμεσου: ενωτικός, ήπιος, ασαφώς σοσιαλδημοκράτης, μετριοπαθής, άρα ικανός να δημιουργήσει ένα ρεύμα παλιννόστησης. Παλιννόστησης στο ΠΑΣΟΚ (το «ΚΙΝΑΛ» απορρίφθηκε ήδη στο χρονοντούλαπο) ψηφοφόρων που μετακινήθηκαν στη Ν.Δ., στον ΣΥΡΙΖΑ ή την αδιαφορία. Και παλινόρθωσης του ΠΑΣΟΚ αν όχι στην εξουσία, τουλάχιστον στην ηγεμονία στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Θεμιτές οι φιλοδοξίες και οι προσδοκίες, άγνωστος πάντως ο βαθμός της μέλλουσας πραγμάτωσής τους. Η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών δεν ανήκει στη χορεία των «πλησιαζόντων γεγονότων» που η «μυστική βοή» τους ειδοποιεί έγκαιρα τους «σοφούς», λ.χ. τους εκ νέου ηττηθέντες δημοσκόπους. Τα κόμματα, εντούτοις, εμμένουν στο ίδιο σφάλμα: θεωρούν την ψήφο, άρα και τον φορέα της, κτήμα τους εσαεί. Και πιστεύουν ότι ο ψηφοφόρος που «αμάρτησε» και «αλλαξοπίστησε» κάποια στιγμή, είναι μοιραίο και ηθικά επιβεβλημένο να επανέλθει στην κοίτη του. Οταν η αίγλη του Ανδρέα Παπανδρέου σαγήνευε αριστερούς όλων των γενεών, η Αριστερά ηθικολογούσε καταγγέλλοντας τη «λεηλασία των ψήφων της». Το ίδιο απολίτικο παράπονο επανέλαβαν οι «πράσινοι» όταν ο κ. Αλέξης Τσίπρας, παπανδρεΐζων σε πολλά, γοήτευσε μεγάλο τμήμα του χώρου τους, οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία – και στη φθορά, από την οποία αδυνατεί να συνέλθει.
Ο κ. Ανδρουλάκης, σαν δημιούργημα του κομματικού σωλήνα, γνωρίζει άριστα τα όρια του κόμματός του, παρότι η πολιτική του έδρα είναι οι Βρυξέλλες. Θα ξέρει, λοιπόν, ότι για την «παλιννόστηση» δεν αρκεί η επένδυση στην κρητική καταγωγή του και στο παρελθόν του «πράσινου νησιού», ώστε να αντιπαρατεθεί στη Ν.Δ., ούτε στην α λα Τσίπρα νεότητα, ώστε να αντιπαρατεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Και σαν πολιτικός μηχανικός θα ξέρει ότι δίχως σαφή σχέδια τίποτε δεν χτίζεται. Αλλωστε, οι «μεγάλες επιστροφές» δεν πρωτακούγονται τώρα.
