Αν ο κορωνοϊός δεν ήταν τόσο επικίνδυνος και η πανδημία δεν είχε τόσο τραγικές συνέπειες για πολλούς ανθρώπους και ταυτόχρονα δεν προκαλούσε τόσα προβλήματα στην καθημερινότητα, θα καταγραφόταν ιστορικά σαν μέγιστος καταλύτης ανάδειξης της γελοιότητας. Παντού, αλλά ειδικά στη χώρα μας που έχει και παράδοση, ευρέως γνωστή ως «ελληνική πραγματικότητα».
Από την άλλη πλευρά, αν η πανδημία δεν ήταν αυτή που είναι, δεν θα απασχολούσε τόσο έντονα κοινωνίες και κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, η απειλή που συνιστά και οι επιπτώσεις της δεν θα καθόριζαν τόσο αποφασιστικά τις συνθήκες της κοινωνικής ζωής και της οικονομίας, οι κυβερνήσεις δεν θα λάμβαναν τα ίδια μέτρα, οι συμπεριφορές και αντιδράσεις δεν θα έπαιρναν τις ανάλογες διαστάσεις. Επομένως δεν θα έβγαιναν με τέτοια ορμή στην επιφάνεια οι μεγάλες και περίλαμπρες ποσότητες γελοιότητας που πάντα υπήρχαν στο βάθος.
Με αυτή την έννοια, μπορούμε να μιλάμε για τη… θετική επίδραση της πανδημίας. Μέχρι να ξεσπάσει η πανδημία το πλατύ κοινό δεν γνώριζε τους θαυμαστούς θησαυρούς γελοιότητας που διαθέτει η Ελλάδα μας, ενώ τώρα έχουν γίνει κοινό κτήμα. Χωρίς την πανδημία, πώς αλλιώς θα είχαν την ευκαιρία οι αρνητές να αναπτύσσουν ανεξάντλητη αρλουμπολογία και σαχλά επιχειρήματα κατά του εμβολιασμού; Πότε άλλοτε εμφανίστηκαν τόσο πολλοί, σε τόσο μικρό διάστημα, έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους αντί να εμβολιαστούν; Πού αλλού (στην Ευρώπη) οι αντιεμβολιαστές και γενικότερα οι ψεκασμένοι θα έβρισκαν τέτοια πολιτική ενθάρρυνση και τόσα «βήματα» στα μίντια για να λένε τις απόψεις τους, εν ονόματι δήθεν των ατομικών δικαιωμάτων, της αντικειμενικότητας και της ελευθεροτυπίας;
Αλλά για να μη μιλάμε με γενικότητες, μόνο στην Ελλάδα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που πασχίζει εδώ και καιρό να εμφανίζεται ως συστημικό, «έπαιξε» πολιτικά με τέτοια έμφαση και επιμονή την πανδημία, τους εμβολιασμούς και τα μέτρα, προσπαθώντας να κερδίσει ψηφαλάκια. Με συνεχείς εναλλαγές θέσεων σε κάθε περίσταση, τις γνωστές «κωλοτούμπες», και με δύο σταθερές: προσλήψεις παντού και δημιουργία άπειρων ΜΕΘ. Η πρόληψη δεν είναι στο ρεπερτόριό του. Στο πλαίσιο της γελοιότητας εντάσσονται συχνά σε αυτή τη συγκυρία και οι τοποθετήσεις υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης. Πότε με δηλώσεις που σύντομα θα διαψεύδονταν από την πραγματικότητα, ενίοτε με ανόητους ισχυρισμούς για τα επίπεδα εμβολιασμού και ανοσίας στους πληθυσμούς των ενστόλων και σχεδόν πάντα με εξαγγελίες μέτρων και ελέγχων που ούτε τηρούνται ούτε γίνονται. Μόνιμο μέλημά τους, μην τυχόν και… σπάσουν αυγά.
Εκείνα όμως που βρέθηκαν στην πρωτοπορία της γελοιότητας στο διάστημα της πανδημίας είναι τα ράσα. Που σε πολύ μεγάλο ποσοστό έδειξαν και δείχνουν ότι ο Μεσαίωνας είναι ακόμη εδώ. Με τις ευλογίες πολιτικών από όλο το φάσμα!