Αν κρίνει κανείς μόνο από την πολιτική αντιπαράθεση όπως διεξάγεται στις ειδήσεις και στα κοινωνικά δίκτυα, η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν είναι ένα πολύπλοκο πρόβλημα που αφορά κάθε πτυχή της ατομικής και συλλογικής μας ύπαρξης στον πλανήτη, δεν είναι μάχη στην οποία εμπλέκονται ατομικές πράξεις με αποφάσεις της πολιτείας και διεθνών οργανισμών, πάνω σε ρευστό και απρόβλεπτο πεδίο. Η δημόσια συζήτηση περιορίζεται στον απλοϊκό διαχωρισμό που καθηλώνει την πολιτική σε αυτή τη χώρα: η δική μας πλευρά τα κάνει όλα σωστά και η δική σας όλα λάθος.
Σε αυτό το πλαίσιο, υποτιμάται η προσπάθεια που γίνεται απ’ όλους που συμβάλλουν στη μάχη κατά της πανδημίας – από τους ανθρώπους στην πρόληψη έως αυτούς που προσπαθούν να σώσουν ζωές στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Χιλιάδες άνθρωποι πασχίζουν καθημερινά για την εισαγωγή, συντήρηση, μετακίνηση, διανομή και χορήγηση εμβολίων που είναι εξαιρετικά ευαίσθητα, που απαιτούν ειδική μεταχείριση και πολύπλοκα logistics, ώστε να μη χαθούν πολύτιμες δόσεις. Εως προχθές, είχαν χορηγηθεί 17.847.989 δόσεις εμβολίων. Οποιος έχει δει την προσπάθεια από κοντά γνωρίζει την αγωνία των υπευθύνων των εμβολιαστικών κέντρων να λειτουργούν όλα άψογα – να βρίσκονται οι σωστοί άνθρωποι στις θέσεις τους, τα εμβόλια να διακινούνται με τρόπο ασφαλή, να μην περισσεύουν δόσεις. Ολα αυτά επιχειρούνται στην κινούμενη άμμο της καθημερινότητας σε καιρό πανδημίας, με γιατρούς, νοσηλευτές και διοικητικό προσωπικό να αντιμετωπίζουν τις δικές τους δυσκολίες, είτε οι ίδιοι είτε οι οικείοι τους. Από την οργάνωση και στελέχωση κάθε βάρδιας έως την καταγραφή του καθημερινού αποτελέσματος σε πίνακες, πολλοί άνθρωποι αφιερώνουν πολλές ώρες και καταβάλλουν πολύ κόπο στην εξυπηρέτηση του κοινού στόχου. Για σχεδόν δύο χρόνια τώρα, χιλιάδες άνθρωποι αναλαμβάνουν ευθύνες, υπερβαίνουν τα όρια του καθήκοντος και της αντοχής τους για να προστατεύσουν τον πληθυσμό από την COVID-19 και να θεραπεύσουν όσους νοσήσουν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στην εκστρατεία, ότι δεν υπήρξαν λάθη ή χώρος για βελτίωση. Ομως, η παιδαριώδης πολιτική αντιπαράθεση και οι ανταλλαγές ύβρεων στο Διαδίκτυο εμποδίζουν την ψύχραιμη διαχείριση του ζητήματος. Σχέδια καταστρώνονται υπό μεγάλη πίεση σε πραγματικό χρόνο (καθώς η πανδημία απλώνεται αλλά η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί), με τους υπεύθυνους να γνωρίζουν πως ό,τι και αν κάνουν, μερίδα του πολιτικού κόσμου θα χλευάσει τον σχεδιασμό και θα επικρίνει την εκτέλεσή του. Σε αυτό το κλίμα, η παραδοχή και καλόβουλης κριτικής ισοδυναμεί με πολιτική ήττα, ενώ η σύγχυση ενθαρρύνει τους αρνητές εμβολιασμού και άλλων μέτρων. Η αγωνία τόσων ανθρώπων για το συλλογικό καλό υπονομεύεται από την επιμονή άλλων να απαξιώσουν την προσπάθεια, να επιδιώξουν τη δικαίωσή τους μέσα από την ήττα. Ετσι, η μάχη κατά του κορωνοϊού εξελίσσεται και σε μάχη για τη συλλογική ψυχική μας υγεία.