2012-2022

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αποχαιρετήσαμε το έτος που σήµανε τα 200 χρόνια από τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας και χαιρετήσαμε το νέο έτος που σηματοδοτεί τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Εδώ οι μνήμες είναι πιο νωπές φυσικά. Και, βέβαια, πρόκειται για μνήμες τραύματος και ολέθρου. Αυτό που ξεκίνησε με εθνικούς θριάμβους και νίκες, το 1912, κατέληξε σε μια τραγωδία η οποία καθόρισε το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας.

Ηταν συγκλονιστική δεκαετία εκείνη του 1912-1922. Προσπαθώ να σκεφτώ την αντίστοιχη «δική μας» δεκαετία 2012-2022, αν και το 2022 μόλις τώρα ανατέλλει και ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει.

Κάνοντας, ωστόσο, μια πρόχειρη αναδρομή βρίσκω: το 2012 η χώρα πελαγοδρομεί στην οικονομική κρίση, που εντείνεται διαρκώς. Το αθηναϊκό κέντρο πλήττεται από ταραχές, διαδηλώσεις, πορείες και πυρκαγιές. «Αγανακτισμένοι», άνω και κάτω πλατεία, άνοδος της Χρυσής Αυγής, κυβερνήσεις που παλινωδούν. Δύο εθνικές εκλογές μέσα στον Μάιο με κατακόρυφη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ.

Το 2013 στιγματίζεται από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την παρουσία της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Στις αρχές του 2014, κάτι φαίνεται να πηγαίνει να αλλάξει στα δημοσιονομικά, όμως η φυσιογνωμία της χώρας έχει δραματικά μεταβληθεί. Ενας απλός περίπατος στο κέντρο της Αθήνας είναι ενδεικτικός της ερήμωσης που επικρατεί, αρχής γενομένης από το 2009. Ο «αέρας» με τα τραπεζικά δάνεια που κρατούσε ανοιχτά καταστήματα χωρίς ουσιαστική πελατεία έχει και αυτός δείξει το πραγματικό του πρόσωπο: ότι ήταν φρέσκος αέρας. Με το που ξέμειναν από μετρητά οι τράπεζες και έπαψαν τα δάνεια-πάνω-στα-δάνεια, ξεκίνησαν τα λουκέτα, το ένα μετά το άλλο.

Κάπου εκεί «στράβωσε» η κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς οι περίφημες ξένες δυνάμεις προσέβλεπαν πλέον στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2015, μάλιστα, είναι το πιο αλησμόνητο έτος της δεκαετίας αυτής: δύο εκλογικές νίκες του ΣΥΡΙΖΑ, διχαστικό δημοψήφισμα, capital control, κλειστές τράπεζες, 17ωρες δραματικές διαπραγματεύσεις με Eurogroup.

«Πρώτη φορά Αριστερά» (αλλά με το δεκανίκι της λαϊκιστικής Ακροδεξιάς), Πρέσπες και σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια, γραφικότητες, αλλά και η τραγωδία στο Μάτι. Ως το 2019.

Το 2019 η αλλαγή πολιτικού σκηνικού φέρνει μια ανακούφιση και μια αίσθηση ανάκαμψης οικονομικής. Μετά, ήρθε η πανδημία.

Δεν έχουν νόημα τέτοιες συγκρίσεις. Το 2012-22 δεν έχει σχέση με το 1912-22. Η ίδια η Ελλάδα δεν έχει σχέση με το πώς ήταν. Εκτός, ίσως, από ένα στοιχείο: όχι τον (μόνιμο) παράγοντα της κρίσης αλλά, πολύ περισσότερο, του διχαστικού πνεύματος: πόσο εύκολα ευδοκιμεί στη χώρα, από τα μνημόνια έως τα εμβόλια. Τελικώς, η πολυσυζητημένη Μεταπολίτευση είχε έναν αργό θάνατο το 2012-2022;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή