Από δω και πέρα;

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γνωστό μου πρόσωπο ξεκίνησε χθες το πρωί από τα νότια προάστια για το προγραμματισμένο ραντεβού του στον ΟΚΑΝΑ, στο Σισμανόγλειο. Είναι εδώ και χρόνια στο πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης.

Δεν έφτασε ποτέ στον ΟΚΑΝΑ – και δεν πήρε τη μεθαδόνη που χρειαζόταν. Γύρω στη μία το μεσημέρι ήταν εγκλωβισμένο στην Κάντζα μαζί με εκατοντάδες άλλα αυτοκίνητα. Κατά τις 6.30 είχε αρχίσει να υποφέρει από στερητικό σύνδρομο, ενώ τελείωνε και η βενζίνη: το αυτοκίνητο λειτουργούσε όλες αυτές τις ώρες, καθώς, ως γνωστόν, χωρίς μηχανή δεν έχεις καλοριφέρ.

Τη νύχτα πια, με ρίγη, μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο, όπου ακολούθησε δεύτερος εγκλωβισμός. Στις έξι το πρωί έφτασε στο σπίτι του, με ταξί που μπόρεσε να βρει και το οποίο κατάφερε να βρει δρόμους ανοιχτούς.

Διαβάζω διάφορες απόψεις: πού πήγαιναν όλοι αυτοί; Γιατί δεν προνόησαν να έχουν αλυσίδες; Καλά να πάθουν.

Πού πήγαιναν: πολλοί από αυτούς, λοιπόν, έφτασαν στις εννιά η ώρα στις δουλειές τους και, δύο ώρες μετά, οι εργοδότες τούς έδιωξαν για να μην εγκλωβιστούν. Που σημαίνει ότι στις έντεκα-δώδεκα η ώρα ένα κονβόι από Ι.Χ. που επέστρεφαν είχε συρρεύσει στην Αττική Οδό, τη στιγμή που το καιρικό φαινόμενο θέριευε. Υπό μία έννοια, ήταν ένα «Μάτι» χωρίς φωτιές και, ευτυχώς, χωρίς θύματα: οδηγοί που έφευγαν αλλά εγκλωβίστηκαν.

Βεβαίως, δεν εγκλωβίστηκαν σε κάποιον παράδρομο ή αγροτικό δρόμο αλλά στην Αττική Οδό, την οποία οι πολίτες όλοι χρυσοπληρώνουμε ακόμη. Η οποία είναι πολύτιμη, το δίχως άλλο. Και η οποία έχει κατασκευαστεί σαν «κουτί»: έχει ανοίγματα μόνον εμπρός και πίσω. Στα ενδιάμεσα, οι (ανηφορικές) έξοδοι, με το που έπιασε χιόνι και πάγο, είχαν αχρηστευθεί.

Εδώ και πολλές ημέρες γινόταν λόγος για το επερχόμενο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Δεν έπρεπε από χθες το πρωί να πάει κανένας στις δουλειές του. Επρεπε να έχει προβλεφθεί αυτό. Αλλά δεν προβλέφθηκε: η χώρα είναι μεσογειακή, δεν έχει μάθει σε τέτοια.

Κάπως έτσι είμαστε έτοιμοι να κρεμάσουμε τους οδηγούς που δεν πήραν αλυσίδες, σε μια μεγάλη, σύγχρονη λεωφόρο. Τους χρήστες του ΟΚΑΝΑ, τους διαβητικούς που έμειναν χωρίς ινσουλίνη, τους καρδιοπαθείς χωρίς τα χάπια τους, τους νεφροπαθείς χωρίς την αιμοκάθαρσή τους, τους γονείς με βρέφη μηνών στα αυτοκίνητα. Καλά να πάθουν λοιπόν;

Θα αναζητηθούν ευθύνες σε κρατικό και ιδιωτικό επίπεδο; Προσωπικά, και το λέω ωμά, δεν με ενδιαφέρουν οι ευθύνες για όσα έγιναν. Σημασία έχει ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες για όσα πρέπει να γίνουν από δω και πέρα. Διότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το ακραίο, χειμώνα – καλοκαίρι. Και το κράτος και η κοινωνία. Και με τα χιόνια, και με τις φωτιές το καλοκαίρι. (Σημείωση: έπεσαν στο χώμα άπειρα κλαδιά, σπασμένα από τα χιόνια. Υπέροχο προσάναμμα για τις καλοκαιρινές φωτιές…)

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή