Δώδεκα χρόνια ήμουν αρθρογράφος της «Αυγής». Μιας εφημερίδας που φιλοξένησε ως συνεργάτες ονόματα σαν του Κώστα Βάρναλη, του Μποστ, του Τάσου Βουρνά, του Αλέξη Παπαχελά, του Γιάννη Βούλγαρη, της Αννας Δαμιανίδη, του Ανδρέα Πετρουλάκη, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, του Γιάννη Τζανετάκου, του Σωτήρη Βαλντέν, της Χριστίνας Πουλίδου και πολλών άλλων. Ηταν η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των αντιλήψεων του ΚΚΕ και της Ανανεωτικής Αριστεράς. Τον λογοκριμένο «Ριζοσπάστη» δεν τον αγοράζει κανείς για να πληροφορηθεί τις ειδήσεις, διότι δημοσιεύει μόνο όποιες «συμφέρουν τον λαό». Τον αγοράζει για να «πάρει γραμμή». Η «Αυγή», υπό την εμπνευσμένη διοίκηση του Λεωνίδα Κύρκου, του Γρηγόρη Γιάνναρου, του Σοφιανού Χρυσοστομίδη, επέλεξε να μην αντιμετωπίζει τους αριστερούς ως πρόβατα και τον εαυτό της ως ποιμένα που τους παρέχει κομματικό σανό.
Είναι αλήθεια ότι ο δρόμος ήταν δύσκολος. Η πεπατημένη, η παράδοση και η μαμά Ρωσία νίκησαν. Οι Ανανεωτικοί αντιμετωπίστηκαν ως «δεξιοί». Ομως, η «Αυγή» δεν έκλεισε. Βρεθήκαμε αρκετοί που βοηθήσαμε σ’ αυτό. Που πιστέψαμε ότι η κυκλοφορία της έχει νόημα διότι προσφέρει στην κοινωνία. Αλλαξαν τα πράγματα. Στον ΣΥΝ κυριάρχησε το «αριστερό ρεύμα». Ο ΣΥΝ γιγαντώθηκε (όπως και η Χρυσή Αυγή) καβάλα στο κύμα των «Αγανακτισμένων». Κατάφερε να γίνει κυβέρνηση. Η «Αυγή» μετατράπηκε σε «Ριζοσπάστη». Να την αγοράζουν και αυτή για να «πάρουν γραμμή». Εχασε τη φρεσκάδα της. Μαζί έχασε και την αξιοπιστία της. Κανείς δεν την υπολήπτεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέλει μόνο για την προπαγάνδα του και οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν μόνον επειδή φοβούνται την ανεργία. Και η «Αυγή» κλείνει. Η σωτηρία της εξαρτάται αποκλειστικά από την κρατική επιδότηση και καθόλου από συλλογική συνειδητή προσπάθεια.
Η συμβουλή μου είναι μία: ξαναδώστε στην «Αυγή» τη φρεσκάδα της. Σταματήστε τη λογοκρισία. Αφήστε όλα τα λουλούδια, Δεξιά και Αριστερά, ν’ ανθίσουν. Αλλά πώς να ακούσει τη συμβουλή μου ο κ. Τσίπρας, όταν καθημερινά πιέζει για άμεσες εκλογές μέσα στην πανδημία την ίδια ώρα που επιτίθεται στην κ. Κεραμέως διότι «ανοίγει τα σχολεία μέσα στην πανδημία»; Πώς να με ακούσει όταν μαϊμουδίζει μεθοδεύσεις των «αστικών» κομμάτων να εκλέγεται από τη βάση, ώστε να μην μπορεί να ανακληθεί, ούτε να υποχρεώνεται να λογοδοτεί σε κανένα όργανο του κόμματός του; Μεθοδεύσεις αντιδημοκρατικές, που κάποτε ο ΣΥΝ χλεύαζε.