Τρεις υπουργοί παρουσίασαν τη Δευτέρα τον καινούργιο νόμο για την αντιμετώπιση της «οπαδικής» βίας. Από δω και πέρα, όποιος καταδικάζεται για «οπαδική βία» θα εκτίει την ποινή του. Πολύ ωραία και μπράβο τους. Ας ευχηθούμε ότι όταν και αν εφαρμοστεί ο νόμος θα λειτουργήσει αποτρεπτικά. Δεδομένης της παραδοσιακής απόστασης που χωρίζει τη νομοθέτηση από την εφαρμογή των νόμων που νομοθετούνται, προς το παρόν μένουν οι επιφυλάξεις. Αν και δεν είμαι νομικός, θα ήθελα να ξέρω πώς ορίζεται και πώς στοιχειοθετείται το αδίκημα της «οπαδικής» βίας. Είναι η βία των οπαδών μιας αθλητικής ομάδας, ποδοσφαίρου, χάντμπολ ή μπέιζμπολ. Πρότυπο η τραγωδία του Χέιζελ. Τι συμβαίνει, όμως, όταν οι μιλίτσιες των χουλιγκάνων δρουν εκτός αθλητικών χώρων, όπως έγινε με τη δολοφονία του Αλκη; Ωραία, εκεί τον ρώτησαν αν είναι Αρης. Σε άλλες περιπτώσεις όμως; Πρέπει να φορούν κασκόλ, να έχουν στην τσέπη τους διαρκείας; Φαντάζομαι επιτήδειους δικηγόρους να υποστηρίζουν ότι ο πελάτης τους δεν έσπασε στο ξύλο το ταλαίπωρο θύμα του επειδή είχαν «οπαδικές» διαφορές, αλλά για προσωπικούς λόγους. Οπότε το αδίκημα θα πρέπει να ενταχθεί στις άλλες μορφές βίας, κατά συνέπεια να εξαιρεθεί από την αυστηρότητα του νόμου περί οπαδών. Θα μου πείτε ότι υπάρχει πάντα η μέθοδος της Ιεράς Εξέτασης. Ρωτάει τον δράστη τι ομάδα είναι. Εκείνος απαντάει αυθορμήτως ΠΑΟΚ, διότι δεν τολμά να αρνηθεί την πίστη του. Ρωτάει και το θύμα. Εκείνο απαντάει Αρης. Οπερ έδει δείξαι.
Το 2008 καταστράφηκε το κέντρο της Αθήνας από μιλίτσιες κουκουλοφόρων. Περιουσίες καταστράφηκαν και η πρωτεύουσα ακόμη δεν έχει καταφέρει να επουλώσει τις πληγές της. Κανείς δεν συνελήφθη. Και η δημοκρατία μας τίμησε τον τότε υπεύθυνο υπουργό, τον κ. Παυλόπουλο, εκλέγοντάς τον Πρόεδρό της. Ακόμη κι αν ίσχυε ο σημερινός νόμος και είχαν κάποιοι συλληφθεί δεν θα εξέτιαν την ποινή τους. Ευτυχώς δεν υπήρξε νεκρός. Νεκροί όμως, και μάλιστα τρεις, εκ των οποίων η μία κυοφορούσε, μερικά χρόνια μετά στο έγκλημα της Μαρφίν. Κανείς δεν συνελήφθη. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί χάθηκαν στο πλήθος της διαδήλωσης, ως γνήσια δειλά καθάρματα. Ούτε εκεί μπορείς να μιλήσεις για «οπαδική» βία.Τι θέλει να πει ο ποιητής; Το πρόβλημα της κοινωνίας μας δεν είναι η «οπαδική» βία. Είναι η βία των συμμοριτών που δρουν ατιμώρητοι. Και επικοινωνούν μεταξύ τους. Δεν υπάρχει οπαδική βία. Υπάρχει βία. Και η πολιτεία κάποτε θα πρέπει να πάψει να λειτουργεί αντανακλαστικά και να νομοθετεί με γνώμονα τη δημοσιότητα των εγκλημάτων.