Οηγεμών αμφισβήτησε την ύπαρξη του ουκρανικού έθνους. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Γκόγκολ, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ρωσικής λογοτεχνίας, ήταν Ουκρανός. Εκανε, όμως, κάτι πιο προχωρημένο. Αναθεωρώντας την ιστορία της Αυτοκρατορίας του στον εικοστό αιώνα, κατέκρινε τον ιδρυτή της. Ο Λένιν έκανε λάθος όταν αναγνώρισε την ύπαρξη του ουκρανικού έθνους. Πάει το αυτί του στο μαυσωλείο. «Εγώ είμαι εδώ για να το διορθώσω». Ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης, που όταν είχε πάει στη Μόσχα να ζητήσει ελεημοσύνη από τον Ρώσο ηγεμόνα, τον είχε αποκαλέσει σύντροφο. Πού τον θυμήθηκα; Μα δεν τον ξέχασα ποτέ. Σκέφτηκα και τον Νίκο τον Κοτζιά, τον πολιτικό φιλόσοφο και ποιητή, που θα είναι αναγκασμένος να διαλέξει ποιον θα πάρει και ποιον θ’ αφήσει. Την πρώτη του αγάπη, τον Λένιν, ή την τελευταία του, τον Πούτιν; Ο Τσίπρας, λες και το είχε προβλέψει, είχε ήδη καταφύγει στη σκέψη του Μάο για να γλιτώσει από το δίλημμα. Μάο ο Τσίπρας, Τσου εν Λάι ο Τσακαλώτος, στη συνέντευξη που έδωσε στη Μαρία Κατσουνάκη στην «Κ» της περασμένης Κυριακής. Είναι ο περίφημος τακτικισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρει να αποφεύγει τους ιδεολογικούς σκοπέλους και τα οχληρά διλήμματα. Περίμενα, πάντως, μιαν αντίδραση από το ιερατείο της ορθοδοξίας, το ΚΚΕ. Σιγή ασυρμάτου. Ο Πούτιν αμφισβήτησε το αλάθητο του Λένιν; Μα φταίει το ΝΑΤΟ. Το φώναζαν και οι ζηλωτές που λιτάνευσαν το λείψανο της επανάστασης στην αμερικανική πρεσβεία.
Η αιδήμων σιωπή που τήρησε η παρ’ ημίν κομμουνιστική ή κομμουνίζουσα Αριστερά για την αναθεώρηση της σοβιετικής Ιστορίας από τον Πούτιν είναι ευεξήγητη. Από κτίσεως Ρώμης, το ζητούμενο ήταν η αναζήτηση ενός αντιπάλου δέους στον δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας. Αντίπαλον δέος στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στην ανοιχτή κοινωνία. Και ο Πούτιν, αν και δεν είναι κομμουνιστής, πληροί τις προϋποθέσεις. Η ελληνική Αριστερά ήθελε να τοποθετήσει τη χώρα μας πέρα από το όριο που χάραξε ο Χάντινγκτον, στο λεγόμενο «ορθόδοξο τόξο». Η ορθοδοξία της Αριστεράς είναι ο αντιδυτικισμός. Και σε αυτό το σημείο συναντήθηκε με την εθνικιστική Δεξιά του ρωσόφιλου Καμμένου. Ο αντιμνημονιακός αγώνας που της έδωσε την εξουσία ήταν αγώνας κατά της Δύσης.Εξ ου και η ιδεολογική ανοχή. Είπε κάτι για τον Λένιν; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι απέδειξε πως Δύση, ΗΠΑ και Ε.Ε. δεν έχουν τρόπο να αναχαιτίσουν τον ηγεμόνα της Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας. Φαντασθείτε τι είχε να γίνει αν το ΝΑΤΟ αποφάσιζε να επέμβει στην Ουκρανία και στην επιχείρηση συμμετείχαν και ελληνικές δυνάμεις.