Φυσικό μας φαίνεται πια, μία συναυλία «για την Ειρήνη» να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, καθώς δεν χάνουμε ευκαιρία να καταγγείλουμε αλλήλους για αναλγησία, καιροσκοπισμό και υποκρισία. Στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, ενώ η Ειρήνη κρύβεται σε σπηλιά, αηδιασμένη με τη συμπεριφορά των ανθρώπων, ο Πόλεμος αναζητεί γουδοχέρι για να λιώσει τους Ελληνες, καθώς χάθηκαν τα πολύτιμα γουδοχέρια του – οι πιο πολεμοχαρείς ηγέτες των Αθηναίων και Σπαρτιατών. Σε εμάς δεν λείπει ποτέ το γουδοχέρι, πάντα υπάρχουν οι πρόθυμοι και οι αφορμές για να συντρίψουμε τον πολιτικό, τον «ταξικό» αντίπαλο. Το γουδοχέρι του διχασμού είναι φτιαγμένο από καχυποψία, ανασφάλεια, απληστία και την ευκολία με την οποία «αξιοποιούμε» ιδανικά για ιδιοτελείς σκοπούς.
Στην περίπτωση της συναυλίας της Τρίτης στα Προπύλαια, ήταν φανερή η επιδίωξη των διοργανωτών να καταγγείλουν γενικώς «τον πόλεμο» και όχι την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Μια κίνηση αλληλεγγύης με τα θύματα του πολέμου, δηλαδή, θα υπηρετούσε την ανάγκη κάποιων και να φανούν ευαίσθητοι και να κρατήσουν αποστάσεις από την κυβέρνηση, το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., τον «ιμπεριαλισμό» και όσους στον κόσμο στηρίζουν την Ουκρανία. Ομως, και η «άλλη πλευρά» αγρυπνά: κατήγγειλε την αμηχανία των διοργανωτών και του ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική τού «ναι μεν, αλλά», την εξίσωση του θύματος με τον θύτη, η οποία απαλλάσσει τον θύτη. Ετσι, στο τεχνηέντως ουδέτερο σύνθημα «Ειρήνη είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση» της συναυλίας, προστέθηκε το «Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες». Εδώ, τουλάχιστον, η διαλεκτική της σύγκρουσης βελτίωσε τη σύνθεση.
Η συναυλία ήταν μια ευκαιρία για τους Ελληνες να δείξουν την πάνδημη αγωνία τους για τον πόλεμο, τη συμπαράστασή τους στα θύματα. Ομως, ανέδειξε τη χρόνια αδυναμία μας. Πολλοί αδυνατούν πρώτα να αξιολογήσουν μια κατάσταση με αντικειμενικό τρόπο και ύστερα να παθιαστούν. Διαστρεβλώνουν τα πράγματα για να ταιριάζουν με τη δική τους αντίληψη, αυτήν που καθορίζεται από το στενό πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Ετσι βλέπουμε μόνον ο ένας τον άλλον. Ούτε σε μια συναυλία για την Ειρήνη ομονοούμε ούτε ενώνουμε τις δυνάμεις μας μπροστά στον κίνδυνο. Θεωρούμε το γουδοχέρι σπαθί και λάβαρο μαζί.