«Φτιάξε μια χρυσή γέφυρα για να μπορέσει να περάσει ο εχθρός σου υποχωρώντας», λέει ένα αρχαίο στρατιωτικό ρητό. Με την απόφαση των ΗΠΑ –και των χωρών της Ευρώπης– να σταλούν βαρέα όπλα έναντι των Ρώσων, γίνεται σαφές ότι οι στόχοι της Δύσης στον ρωσοουκρανικό πόλεμο είναι –αν γίνει δυνατόν– η ήττα της Ρωσίας. Οπως ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν είπε πρόσφατα, «θέλουμε να δούμε τη Ρωσία αποδυναμωμένη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να κάνει αυτού του είδους επιχειρήσεις, όπως η εισβολή στην Ουκρανία». Αρα, ενώ στην Ευρώπη θέλαμε ο πόλεμος να τελειώσει γρήγορα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και οι δύο χώρες να οδηγηθούν σε μια γρήγορη εκεχειρία, τώρα έχουμε φτάσει στον ακριβώς αντίθετο στόχο – επιδίωξη των ΗΠΑ. Εναν γενικευμένο πόλεμο μεταξύ των δύο πλευρών που θα τραβήξει σε μάκρος και θα οδηγήσει στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αιμορραγία της Ρωσίας αλλά και στην ολοκληρωτική καταστροφή της νότιας Ουκρανίας, αφού πλέον η ουκρανική πλευρά ελπίζει ότι μπορεί να νικήσει με τις πλάτες του υπόλοιπου δυτικού κόσμου.
Κι αν είναι αλήθεια όσα δημοσιεύθηκαν σε έγκυρα δυτικά έντυπα, ότι οι ρωσικές δυνάμεις είχαν έως τώρα τεράστιες ανθρώπινες και υλικές απώλειες –πάνω από 15.000 στρατιώτες νεκρούς, πάνω από 1.500 τανκς και οχήματα προσωπικού κατεστραμμένα, τη ναυαρχίδα «Μόσκβα» στον πάτο της Μαύρης Θάλασσας και δεκάδες αεροπλάνα και ελικόπτερα χτυπημένα από φορητούς πυραύλους Στίνγκερ και Τζάβελιν–, γίνεται σαφές ότι ο Πούτιν, που νιώθει ότι το κύρος της ρωσικής υπερδύναμης έχει υποστεί τεράστια ζημιά, θα κάνει το παν για να αποκτήσει τον έλεγχο του αποσχισθέντος Ντονμπάς. Μην υπολογίζοντας απώλειες και χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να επιτύχει τον στόχο του. Και βέβαια, υπό τέτοιες συνθήκες, και οι απώλειες του ουκρανικού στρατού θα είναι τεράστιες.
Κανείς δεν θα ήθελε ο πόλεμος να οδηγήσει στην αποσταθερο- ποίηση μιας τεράστιας χώρας που έχει τις περισσότερες πυρηνικές κεφαλές στον κόσμο.
Δείτε τι έγινε στο εργοστάσιο του Αζοφστάλ στη Μαριούπολη. Η πόλη με τη μεγάλη ελληνική κοινότητα υπέστη γενική επίθεση του ρωσικού στρατού, με μεγάλες απώλειες αμάχων, και είχε ουσιαστικά ισοπεδωθεί και καταληφθεί από τους εισβολείς εδώ και 20 μέρες. Με εξαίρεση το εργοστάσιο της χαλυβουργίας Αζοφστάλ, στα υπόγεια του οποίου είχαν κρυφτεί κάποιες εκατοντάδες στρατιώτες και περίπου χίλιοι άμαχοι. Αντί να αναζητηθεί μια διέξοδος με δυτική έστω μεσολάβηση προς τη Μόσχα και το Κίεβο –σε μια πόλη που είχε ήδη καταστραφεί και ήταν υπό ρωσική κατοχή–, έτσι ώστε μαζί με τους αμάχους που εγκατέλειψαν το εργοστάσιο με πούλμαν να παραδοθούν και οι Ουκρανοί πολεμιστές, η κατάσταση έφτασε στο χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι Ουκρανοί στρατιώτες έμειναν ταμπουρωμένοι, αρνούμενοι να παραδώσουν το εργοστάσιο – και σκοτώθηκαν όλοι μέχρι τον τελευταίο. Ακόμη και απαγορευμένες θερμοβαρικές βόμβες έριξαν οι Ρώσοι για να εξοντώσουν όσους είχαν απομείνει ζωντανοί. Ικανοποιεί κανέναν αυτή η τροπή του πολέμου;
Με άλλα λόγια, με απόφαση της Ουάσιγκτον και με τη συναίνεση της Ευρώπης πάμε σε έναν καταστροφικό πόλεμο μέχρις εσχάτων, ο οποίος θα τραβήξει σε μάκρος, με στόχο του ρωσικού στρατού να καταλάβει ολοσχερώς το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, τις δύο περιφέρειες του Ντονμπάς, και να μπορέσει να επικαλεστεί μια νίκη στην περιοχή. Για να αποδείξει ο Πούτιν σε όλο τον κόσμο –και στη ρωσική κοινή γνώμη– ότι η πολεμική μηχανή της Ρωσίας παραμένει ισχυρή. Χωρίς να μπορεί να αποκλείσει κανένας, εάν ο πόλεμος αυτός γίνει αμφίρροπος λόγω των οπλικών συστημάτων της Δύσης, να φτάσει ο πρόεδρος Πούτιν να κάνει το αδιανόητο – να πατήσει το κουμπί των πυρηνικών για να αφανίσει την Ουκρανία από προσώπου γης.
Κάθε λογικός άνθρωπος στη Δύση θέλει, φαντάζομαι, ο πόλεμος αυτός να τελειώσει γρήγορα, και μάλιστα ο επικίνδυνος πρόεδρος Πούτιν και ο ρωσικός στρατός να έχουν πάρει το μάθημά τους και η Ουκρανία να αποκτήσει πάλι την κυριαρχία της, αν και μικρότερη γεωγραφικά. Το αν ο Πούτιν θα μείνει στη θέση του ή θα αποχωρήσει είναι θέμα της Ρωσίας και όχι των ΗΠΑ ή της Ευρώπης. Κανείς, πάντως, δεν θα ήθελε ο πόλεμος αυτός να οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση μιας τεράστιας χώρας που έχει τις περισσότερες πυρηνικές κεφαλές στον κόσμο και όπου ένα πραξικόπημα θα μπορούσε να ανεβάσει στην εξουσία έναν ακόμη πιο σκληρό και αιμοδιψή δικτάτορα από τον Πούτιν.