Κάποιος εγχώριος επικριτής του βρήκε «ανιστόρητη» την ομιλία στο Κογκρέσο. Δεν του άρεσε η σύγκριση της Μαριούπολης με το Μεσολόγγι. Εκτός κι αν δεν συμφωνούσε με τα όσα είπε για τον Πλάτωνα. Αντιλαμβάνομαι ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ως μελετητές του Πλάτωνα, θεωρούν ότι ένας φιλελεύθερος πολιτικός δεν έχει το δικαίωμα να αναφέρεται σε αυτόν. Aλλος δεν τη βρήκε αρκετά θαρραλέα. Δεν τόλμησε να αναφέρει ούτε μία φορά τη λέξη Τουρκία. Και δεν απαίτησε τον παραδειγματικό βομβαρδισμό της Aγκυρας, χτυπώντας το παπούτσι του στο έδρανο, όπως κάποτε ο Χρουστσόφ στον ΟΗΕ. Για κάποιον περίεργο λόγο, που δυσκολεύομαι να αντιληφθώ, η ομιλία δεν άρεσε ούτε στον Ερντογάν. Αυτός θύμωσε, άρχισε πάλι να στέλνει φουσκωτά στο Αιγαίο και να απειλεί με έρευνες και ακόμη μεγαλύτερες τρύπες στα νερά του. Περιμένω με ενδιαφέρον τις διαμαρτυρίες των παρ’ ημίν δικαιωματιστών για τις απωθήσεις των παράνομων μεταναστών. Ο Ερντογάν για ακόμη μία φορά είπε ότι δεν θα ξαναμιλήσει στον Μητσοτάκη. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει ο Μητσοτάκης. Ο θυμός του θυμίζει λίγο απατημένη σύζυγο, γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε. Είδαμε τι έγινε με τη Μήδεια. Η ομιλία δεν άρεσε ούτε στην κ. Ζαχάροβα. Την ενόχλησαν κι αυτήν οι αναφορές στο Μεσολόγγι και η σύγκριση του αγώνα της Ουκρανίας με την Ελληνική Επανάσταση. Με τις «περίεργες» ιστορικές αναλογίες ο Μητσοτάκης σπρώχνει την Ελλάδα στο αντιρωσικό μέτωπο της Δύσης. Δεν χρειαζόμασταν την κ. Ζαχάροβα. Μας τα είχε πει και ο Ρουβίκωνας.
Εντέλει τους μόνους που ικανοποίησε η ομιλία του Μητσοτάκη ήταν τους γερουσιαστές των ΗΠΑ. Θα μου πείτε, σε αυτούς απευθυνόταν. Και θα σας ρωτήσω: αξίζει τον κόπο για να ικανοποιήσεις το ακροατήριό σου να εξοργίσεις έναν Σκουρλέτη, έναν Ερντογάν και μια Ζαχάροβα; Δεν θα έπρεπε να το σκεφτεί αυτό ο κ. Μητσοτάκης; Ομως τέτοιος είναι. Του αρέσει το χειροκρότημα της Κάμαλα Χάρις και της Νάνσι Πελόζι. Δεν έχει τη σεμνότητα, ούτε τη διπλωματική ευφυΐα ενός Τσίπρα που μίλησε στο Ιδρυμα Κλίντον για να τους μπερδέψει και να τους κάνει να αντιληφθούν πως την Ελλάδα δεν πρόκειται να την καταλάβουν ακόμη κι όταν μιλάει αγγλικά. Χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο ότι η ομιλία δεν άρεσε σε όλους αυτούς επειδή δεν είχε τίποτε από την ξύλινη γλώσσα της διεθνούς πολιτικής. Ο Eλληνας πρωθυπουργός απέδειξε ότι υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να αρθρώσεις πολιτικό λόγο που έχει την ευαισθησία να καταγράψει τους κραδασμούς της πραγματικότητας. Και απέδειξε πως η δήλωση «Η Ελλάδα είναι Δύση» δεν είναι σύνθημα κενό περιεχομένου. Κι αυτό, άνθρωποι που ταυτίζουν την πολιτική με την παράθεση συνθημάτων δεν μπορούν να του το συγχωρήσουν.