Μοιάζει σαν να ερημώνουν τη ζωή τους προτού να εξαντλήσουν την ικμάδα της. Ομως οι ίδιοι ίσως δεν το αντιλαμβάνονται έτσι, η παραίτηση ενδέχεται να είναι γι’ αυτούς η έξοδος διαφυγής από ένα εξουθενωτικό άχρωμο σαθρό σύμπαν, από τον συντριπτικό μόχθο, τη σκληρή βιοπάλη που δεν πληροί με νοήματα, δεν χτίζει σκοπούς. Ισως ένιωσαν αίφνης ότι οφείλουν να ψηλαφούν έναν κόκκο ευημερίας αντί για τα σημάδια ενός στείρου πυρετού.
Το κύμα της Μεγάλης Παραίτησης στην Ελλάδα φουσκώνει εδώ και καιρό. Μόνο το α΄ τρίμηνο του 2022 οι κενές θέσεις αυξήθηκαν κατά 16.603 ( 6.685 το αντίστοιχο τρίμηνο πέρυσι). Στον τουρισμό αριθμούν ήδη 50.000, και η διαρροή εργαζομένων συνεχίζεται – 5.000 φέρεται να παραιτήθηκαν μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου. Σε έρευνα σε 22 χώρες και 26 κλάδους, το 43% των εργαζομένων δήλωσε πρόθεση παραίτησης μέσα στον χρόνο. Η πανδημία έσχισε το ασφυκτικό εργασιακό κουκούλι, ελευθέρωσε την επιθυμία για καλύτερους μισθούς, περισσότερες ευκαιρίες, μεγαλύτερη ευελιξία και αυτονομία, στοιχειώδη αντιστοιχία με τα προσόντα. Ο διετής αυτοεγκλεισμός φάνηκε να γέννησε τη λαχτάρα έκθεσης σε νέες ιδέες, στην απεραντοσύνη των ακόμη ατέλεστων σημαντικών πράξεων.
Η πανδημία επιτάχυνε έναν ψηφιακό βηματισμό, που από τη μία αποκάλυψε περιττές διαδικασίες, από την άλλη έδειξε να μην απαλλάσσεται από τα προβλήματα του φυσικού χώρου, αλλά αντίθετα υπό συνθήκες να τα διογκώνει. Να επιμηκύνει τα ωράρια, να αυξάνει τον φόρτο, το άγχος και τις συγκρούσεις μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Σήμερα, η μεταμορφωτική εργασιακή συμβίωση μοιάζει να μην ισοφαρίζει τις απώλειες, να μην κατασιγάζει τις αγωνίες· τα κοινά διαλείμματα αποσυμπίεσης να μην αντισταθμίζουν την απουσία εποικοδομητικής αλληλεπίδρασης, το άγονο μεροδούλι. Η Μεγάλη Παραίτηση είναι περίπλοκη, επηρεάζει διαφορετικές ομάδες εργαζομένων με διαφορετικούς τρόπους και οι ερμηνείες που παρουσιάζονται είναι πολλές. Ωστόσο, υπάρχει ένα κοινό νήμα: τα περιθώρια που δόθηκαν για αναθεωρήσεις μη ισορροπημένων εσωτερικών ισολογισμών. Το αποκαλύπτουν οι έρευνες. Η Μεγάλη Παραίτηση δεν είναι γρίφος, αλλά ανοιχτό βιβλίο. Η ευχαρίστηση που προκαλούν οι θετικές μεταβολές, με προσθέσεις ή αφαιρέσεις, η χαρά που έρχεται ως ξέσπασμα ελευθερίας, εκτινάσσουν τη γραμμή της ζωής. Οταν δεν υπάρχει προσδοκία, όλα είναι, σε μια χαμηλή στάθμη, ευθύγραμμα. Ποιος αγαπάει την ταπεινωμένη ευθεία;
