Το έγραψε στο ρεπορτάζ του στην «Κ» ο καλός συνάδελφος Γιάννης Παλαιολόγος: Η χορήγηση καθεστώτος υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ουκρανία και στη Μολδαβία, καθώς και το πράσινο φως που δόθηκε στην ευρωπαϊκή προοπτική της Γεωργίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ήταν πριν από τις 24 Φεβρουαρίου του 2022 «πολιτικά αδιανόητη» («Βαλκανικό “ρινγκ” στη Σύνοδο Κορυφής»).
Με άλλα λόγια, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αφύπνισε κατά κάποιο τρόπο την Ευρωπαϊκή Ενωση και έφερε τις τρεις αυτές χώρες από το πρώην σοβιετικό μπλοκ πιο κοντά στο κλαμπ των ευρωπαϊκών δυτικών δημοκρατιών.
Λογικό: η δράση φέρνει αντίδραση. Ισως είναι αυτό που δεν περίμενε να βρει η πουτινική επιθετικότητα.
Οχι ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση απολαμβάνουν όλοι ένα νέο «μήνα του μέλιτος». Η υπόθεση των Δυτικών Βαλκανίων συνέτεινε σε ένα έντονα αρνητικό κλίμα της συνεδρίασης και στον εκνευρισμό για τις συνεχείς αναβολές στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία.
Κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι, λοιπόν, τα πράγματα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, ο βαρύς συμβολισμός της χορήγησης καθεστώτος υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ουκρανία και στη Μολδαβία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος ως μια άκρως θετική αντίδραση απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα.
Βεβαίως, πέρα από τους συμβολισμούς, και για να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε πιο ρεαλιστικά, είναι αμφίβολο αν θα ήταν εφικτή μια τέτοια εξέλιξη εάν προηγουμένως η Ουκρανία δεν είχε προτάξει τη σθεναρή, ηρωική αντίσταση απέναντι στους Ρώσους εισβολείς. Αν, δηλαδή, είχε επιτευχθεί το σενάριο του Πούτιν και η Ουκρανία έπεφτε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Είναι βέβαιο ότι αν είχε αυτό επιτευχθεί, η πολύπαθη χώρα (και μαζί της και η Μολδαβία) θα είχε αφεθεί περίπου στην τύχη της από τους Ευρωπαίους.
Το έχουμε γράψει ξανά: Ολη αυτή η αντίδραση έχει να κάνει πρωτίστως με το γεγονός ότι η Ουκρανία αντιστάθηκε και συνεχίζει να αντιστέκεται. Πόσο θα μετρούσε η αμερικανική βοήθεια (και η ευρωπαϊκή) σε μια χώρα που θα είχε γονατίσει και ο πόλεμος θα είχε ουσιαστικά λήξει για τους Ρώσους; Θα ήταν παρηγοριά στον άρρωστο.
Η ουκρανική στάση άλλαξε δραματικά το τοπίο. Οπως ο Πούτιν έκανε το αδιανόητο πραγματικότητα στην ευρωπαϊκή ήπειρο το 2022, η αντίσταση των Ουκρανών ανέδειξε το πόσο τρωτή είναι η Ρωσία στρατιωτικά, κατέρριψε τον μύθο της υπερδύναμης και πρόσθεσε ένα σωρό υποσημειώσεις στις βλέψεις άλλων ηγετών που σκέφτονται όπως ο Πούτιν: με μια νοοτροπία εγκλωβισμένη στη φαντασίωση ένδοξων παρελθόντων, με τη φοβική πολιτική σκέψη του βαθέος εικοστού αιώνα.