Είναι, πλέον, περισσότερο από προφανές και ζωτικά αναγκαίο να κάνουμε όλοι μια παύση. Ο κόσμος, εντός και εκτός συνόρων, έχει σκληρύνει και μεταξύ άλλων ανασύρει από τα πιο απάνθρωπα σκοτάδια της ψυχής ορισμένες από τις μεγαλύτερες ασχήμιες της ιστορίας του είδους μας. Μεταξύ αυτών, εξαιρετικά ντροπιαστικό και επώδυνο για τα θύματα, είναι η συμπεριφορά μας προς τις γυναίκες: υποτίμηση, εξευτελισμός, βία, αφαίρεση ζωής συνιστούν τις πολύ διαδεδομένες –δυστυχώς– ξανά στην εποχή μας πράξεις απέναντί τους. Οι άσχημες ειδήσεις, «εδώ», είναι καθημερινές. Αλλά και πολλαπλάσιες αυτών είναι οι περιπτώσεις που υπό το καθεστώς φόβου, μένουν εκτός ειδησεογραφίας.
Ενδεικτικά παραδείγματα από τα μόλις ελάχιστα τελευταία 24ωρα; Θύμα ξυλοδαρμού έπεσε μία 30χρονη γυναίκα από τον σύντροφό της. Σύμφωνα με την καταγγελία της γυναίκας στις Αρχές, τα ξημερώματα της Δευτέρας, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του συντρόφου της στον Κηφισό, αυτός της επιτέθηκε χτυπώντας την με μπουνιές στο κεφάλι, ενώ στη συνέχεια την ανάγκασε να βγει έξω από το αυτοκίνητο. Λίγες ημέρες πριν πληροφορούμασταν ότι πατέρας με τη βοήθεια του γιου του φυλάκισε σε υπόγειο στην Καισαριανή την 22χρονη κόρη του, επειδή δεν ενέκρινε τη σχέση της. Και λίγο πιο μακριά, μαθαίναμε ότι οδηγός ΚΤΕΛ θέλησε να κατεβάσει από το λεωφορείο κοπέλα, με το αιτιολογικό ότι είχε απρεπές ντύσιμο.
Βεβαίως, στην ειδησεογραφία κυριάρχησε το τελευταίο διάστημα η γνωστή απόφαση στις ΗΠΑ σχετικά με τις αμβλώσεις, που ξεσήκωσε δικαιολογημένα τεράστιο θόρυβο και στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι η απαγόρευση των αμβλώσεων (όπως σημειώνει στο άρθρο του ο Π. Μανδραβέλης στην «Κ» της Κυριακής) έχει επιβληθεί στη Μάλτα και σε άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου ήδη.
Επιπροσθέτως στην Αθήνα: πέραν των σεξιστικών σχολίων που κατεγράφησαν στο Διαδίκτυο με στόχο την πρώην υπουργό Εφη Αχτσιόγλου, είχαμε και έναν οχετό υβριστικών σχολίων –με ευθεία αναφορά στη γυναικεία φύση της και όχι στις πολιτικές της θέσεις– κατά της εκπροσώπου Τύπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρίας Ζαχάροβα.
Στη σκοτεινή αυτή στροφή της ιστορίας, εξακολουθεί ασφαλώς και δικαιολογημένα να κυριαρχεί το αποκρουστικό κύμα των γυναικοκτονιών, των βιασμών στις συρράξεις ανά τον κόσμο, και του «σεξ-τράφικινγκ» ακόμα και στην περίπτωση του Ουκρανικού.
Δεν είμαστε πια στο «παρά πέντε», και ούτε υπάρχουν περιθώρια για άλλη αδράνεια.