Καθηγητής σε παλαιό τμήμα ΑΕΙ, ο οποίος διδάσκει μάθημα ανθρωπιστικών επιστημών που είναι απολύτως συναφές με τον τίτλο τμήματος που λειτούργησε πρόσφατα, ζήτησε να μετατεθεί σε αυτό.
Παρότι η τριμελής επιτροπή που έκρινε την αίτηση κατέθεσε αρχικά θετική εισήγηση προς τη γενική συνέλευση του νέου τμήματος, η τελευταία –ολιγομελής, καθώς το τμήμα είναι στη φάση της ανάπτυξης– κατόπιν την άλλαξε «αφού ξαναείδαν τα δεδομένα πιο προσεκτικά», όπως μου ελέχθη χθες. Συγκρίνοντας τους τίτλους σπουδών και τα βιογραφικά των καθηγητών του νέου τμήματος, προκύπτει ότι λίγοι έχουν τόση συνάφεια με το αντικείμενό του όσο ο απορριφθείς. Το μάθημα που διδάσκει είναι ο τίτλος του τμήματος!
Πληροφορούμαι ότι η ομάδα των διδασκόντων που «λύνει και δένει» στο τμήμα πρόσκειται σε συγκεκριμένο κόμμα και δηλώνει, σε όποιον σκέφτεται να διεκδικήσει θέση, πως εάν δεν είναι ομοϊδεάτης τους να μη χάσει τον χρόνο του! Μάλιστα, όταν ιδρύθηκε το τμήμα με επαρκώς αιτιολογημένη ακαδημαϊκά πρόταση, ελέχθη πως έμπειρος καθηγητής, που είχε περάσει από διοικητικές θέσεις στο ΑΕΙ, ήθελε να μετακινήσει στο νέο αυτό τμήμα αδελφικό του φίλο, ο οποίος μέχρι τότε δίδασκε σε περιφερειακό ΑΕΙ. Μήπως να θυμηθούμε τη ρήση για τον καπνό και τη φωτιά; Πόσο μάλλον που ο φίλος πανεπιστημιακός μετατέθηκε.
Μπορεί, εντέλει, μια δράκα ανθρώπων να επιβάλλει τα δικά της πρόσωπα στις θέσεις των διδασκόντων;
Δεν υποστηρίζω ότι οι άνθρωποι που στελεχώνουν το νέο τμήμα πράττουν κάτι ακαδημαϊκά πρωτοφανές, παράτυπο ή παράνομο, άλλωστε οι ιδεολογικοπολιτικές συγγένειες είναι συχνές μέσα σε ακαδημαϊκούς χώρους. Αλλά όταν το μείγμα διαμορφώνεται με ποικίλους, και μη ακαδημαϊκούς, όρους (π.χ. κομματικής ταυτότητας), χάνεται η καλή μαρτυρία της πρόσμειξης ιδεολογιών και ακαδημαϊκών ρευμάτων, η οποία είναι απαραίτητη σε ένα πανεπιστήμιο.
Η ουσία είναι πως τέτοια περιστατικά αφήνουν ουλές στο σώμα των ελληνικών πανεπιστημίων. Και είναι πολλές διαχρονικά. Κυρίως πλήττουν το τεκμήριο της αξιοπιστίας και της διάθεσης για λογοδοσία, ανοιχτό πνεύμα. Εντέλει, τα όργανα του ΑΕΙ θα κρίνουν την υπόθεση αρμοδίως. Ωστόσο, ποια είναι τα θεσμικά αντίβαρα της όποιας πλειοψηφίας;