Πριν από τρεις ημέρες δέχθηκε επίθεση η Πρόεδρος της Δημοκρατίας γιατί υπερασπίστηκε το αυτονόητο για το δημοκρατικό πολίτευμα. Δηλαδή πως το «περί δικαίου αίσθημα» δεν έχει καμιά νομική υπόσταση. Είναι απλώς μια πομφόλυγα. Οσες και όσοι επιτέθηκαν στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν περιορίστηκαν όμως σε αυτό το σημείο. Προχώρησαν σε μια αήθη κατηγορία πως με αυτά που είπε ουσιαστικά «ξεπλένει τον Λιγνάδη».
Προχθές ένας δημοφιλής καλλιτέχνης ζήτησε να κατέβει από τη συναυλία του το γνωστό πανό «βιαστής είναι». Δέχθηκε σωρεία επιθέσεων στο Διαδίκτυο, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που καλούσαν τους ομοϊδεάτες τους να μποϊκοτάρουν τις συναυλίες του. Η επωδός και σε αυτή την περίπτωση ήταν πως «ξεπλένει τον Λιγνάδη».
Ολο αυτό το σκηνικό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων χυδαίων απλουστεύσεων ή μιας αγανάκτησης για την τύχη του καταδικασθέντος. Οι σύγχρονοι Ροβεσπιέροι γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Επιδιώκουν να σπιλώσουν ηθικά, με συντονισμένα, ομαδικά πυρά, όλους όσοι έχουν μια άλλη αντίληψη για το πώς απονέμεται η δικαιοσύνη, έχουν μια άλλη αντίληψη για το τεκμήριο της αθωότητας, σε τελική ανάλυση έχουν μια άλλη αντίληψη για την ουσία της δημοκρατίας. Η ηθική σπίλωση αποβλέπει κάπου πολύ συγκεκριμένα. Στην αυτολογοκρισία των διαφωνούντων.
Δηλαδή, πριν πουν ή γράψουν κάτι, να σκεφτούν πώς θα το αντιμετωπίσουν οι της απέναντι πλευράς, ώστε, με φοβικά σύνδρομα, να λειάνουν τις γωνίες του λόγου τους. Ομως, στα κείμενα γνώμης δεν χωρούν εκπτώσεις και στρογγυλεύσεις, γιατί τελικά αυτό που θα προκύψει θα είναι ο άχαρος μέσος όρος των απόψεων του σχολιαστή με τις απόψεις των απέναντι.
Η αίσθηση της αυτολογοκρισίας, δηλαδή η αίσθηση μιας ήττας, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια της αυτοεκτίμησης. Eκεί οδηγεί η ιδεολογική τρομοκρατία, της οποίας μια μορφή είναι η ηθική σπίλωση. Οταν σε θεωρούν πως «ξεπλένεις τον Λιγνάδη» ό,τι και να πεις ή να γράψεις είναι υπονομευμένο και εξ ορισμού διαβλητό. Δεν ασχολούνται με την ουσία των λόγων σου πλέον, καθώς είσαι αφορισμένος από τον όχλο του Διαδικτύου. Και ανάλογα με τις αντοχές σου πράττεις: Ή βάζεις νερό στο κρασί σου ή συνεχίζεις, λοιδορούμενος και προπηλακιζόμενος.