«Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό/ζούμε μες στην τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό». Μερικοί ζουν σήμερα σε ένα ανάλογο κλίμα. Η πατρίδα μας βρίσκεται υπό ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, τα ΜΜΕ είτε έχουν εξαγοραστεί είτε σιωπούν γιατί φοβούνται, οι μετανάστες εγκαταλείπονται στην τύχη τους και οι αλληλέγγυοι ξυλοκοπούνται, οι πολιτικοί αντίπαλοι, όχι της κυβέρνησης αλλά του καθεστώτος, παρακολουθούνται. Αυτό το ζοφερό κλίμα το στηλιτεύει και ο διεθνής Τύπος με «βραβευμένους» με Πούλιτζερ συνεργάτες.
Ζούμε μέρες σκοτεινού παρακράτους. Σε λίγο θα διαβάζουμε από έγκυρους πανεπιστημιακούς για τον Γκοτζαμάνη και το τρίκυκλό του, την «καρφίτσα» και τον Γιοσμά, για τις εκλογές της βίας και της νοθείας. Δεν γνωρίζω αν θα μιλήσουν και για τα ξερονήσια, γιατί αυτά έχουν πλημμυρίσει από τουρίστες. Πάντως, υποθέτω πως σίγουρα ακούν παράνομα, με χαμηλωμένη την ένταση, BBC και Ντόιτσε Βέλε. Βρισκόμαστε στην ιστορική φάση που περιγράφει το επαναστατικό άσμα «παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους».
Κι εγώ, φοβισμένος, ψάχνω να βρω έναν ασφαλή χώρο, μια γιάφκα, για να κρυφτώ, καθώς έχω επηρεαστεί από αυτό το κλίμα που καταγγέλλουν πολιτικοί, ανησυχούντες πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι με αδούλωτο φρόνημα, αλληλέγγυοι και αναξιοποίητες, από το «καθεστώς», πικραμένες φιλελεύθερες περσόνες.
Για να σοβαρευτούμε. Τι ωθεί όλους αυτούς τους συμπαθείς, κατά τα άλλα, ανθρώπους να παραλογίζονται; Για ποιο λόγο έχουν κτίσει ένα παράλληλο σύμπαν το οποίο ουδεμία σχέση έχει με το πραγματικό; Δεν αντιλαμβάνονται πως κινδυνεύουν να καταστούν γραφικοί; (ρητορικό το ερώτημα).
Πολιτικά, όλοι αυτοί επειδή δεν μπορούν να συγκροτήσουν ένα πειστικό αφήγημα, εναλλακτικό προς την πορεία της κυβέρνησης, κατασκευάζουν έναν εχθρό εναντίον του οποίου μάχονται. Το ότι αυτός ο εχθρός με αυτά τα ακραία χαρακτηριστικά δεν υπάρχει, δεν τους απασχολεί. Τους αρκεί το γεγονός πως έτσι επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους. Δεν είναι και λίγο! Κάποιοι από τώρα θεμελιώνουν τη νέα πολιτική τους καριέρα, απευθυνόμενοι σε ένα ακροατήριο που είναι πρόθυμο να πιστέψει ό,τι πουν, καθώς νομίζει πως «η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Βιώνουν τώρα τη «χούντα του Κούλη». Παλιότερα λέγαμε πως σε αυτές τις περιπτώσεις η ιατρική επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια.