Δεν παραξενεύει η οργισμένη αντίδραση της κοινής γνώμης, όπως εκφράζεται και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατά των δύο Κρητικών που καταδίωξαν, απείλησαν και επιτέθηκαν σε οικογένεια Γερμανών τουριστών. Το περιστατικό στο Ρέθυμνο αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το προσφορότερο πεδίο εκτόνωσης των ανθρώπων που αποζητούν να ηθικολογήσουν – πόσο μάλλον που σε αυτή την περίπτωση είναι σαφές σε ποιον αποδίδεται ο ρόλος του φταίχτη και σε ποιον του αδικημένου.
Ωστόσο, μία εβδομάδα μετά το περιστατικό είναι εμφανές το έλλειμμα προβληματισμού πάνω στα αίτια της βίαιης συμπεριφοράς των Κρητικών και στον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσε το περιστατικό η υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτά που έμειναν είναι η αντίδραση δύο υπουργών και η παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, τα οποία δείχνουν πως κύριο μέλημα ήταν να μην πληγεί η φιλόξενη εικόνα ενός τουριστικού προορισμού και ευρύτερα της Ελλάδας.
Καθώς τα συχνά περιστατικά παραβατικότητας στη Μεγαλόνησο ενισχύουν στερεοτυπικές αντιλήψεις για τα ήθη και τον χαρακτήρα των κατοίκων, ανθρωπολόγοι και επικοινωνιολόγοι μπορούν να συνεργαστούν για το πώς πρέπει να διαμορφωθεί το τουριστικό μήνυμα προς τους ξένους επίδοξους τουρίστες.
Ωστόσο, η τοπική κοινωνία τροφοδοτεί τα στερεότυπα αγνοώντας επί της ουσίας το πρόβλημα, όταν σε κάθε περίπτωση βίου περιστατικού – εγκληματικής πράξης αντικρούει πως «δεν είναι έτσι οι Κρητικοί». Ξεχνάμε τις συχνές περιπτώσεις οπλοκατοχής, με τους Κρητικούς να επιδεικνύουν τα καλάσνικοφ; Αγνοούμε την περίπτωση των Ζωνιανών; Εάν οι Κρητικοί θεωρούν πως δεν υπάρχει πρόβλημα, ας μείνουν στην αμήχανη απολογία και η συζήτηση λήγει. Αν όχι, τότε οφείλουν να κινητοποιηθούν.
Οι κοινωνικοί φορείς και η τοπική αυτοδιοίκηση γνωρίζουν τις «ιδιαιτερότητες» του χαρακτήρα μερίδας Κρητικών αλλά και τους κοινωνικούς μηχανισμούς που αναπτύσσονται, ώστε τελικά να οδηγούνται στην ισορροπία η οποία διακρίνει τη ζούγκλα από μια ευνομούμενη πολιτεία.
Κατά καιρούς ντόπιοι έχουν προτείνει στην πολιτεία τη συνεργασία ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, ενώ ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην Κρήτη είναι κρίσιμος για την αλλαγή συμπεριφορών. Υπάρχουν τέτοιες φωνές σοβαρών τοπικών παραγόντων. Αλλά παράλληλα πρέπει να γίνει σαφές ότι μπορούν οι κρατικοί φορείς να παρέμβουν από την υδροκέφαλη Αθήνα και η παρέμβαση να έχει πιθανότητες επιτυχίας υπό την προϋπόθεση ότι η Κρήτη θα θελήσει πρώτη να κοιτάξει το κακό πρόσωπό της στον καθρέφτη.