Οταν ένα κόμμα ή μια κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας επιλέγει τη σίγουρη και δοκιμασμένη τακτική του συμψηφισμού. «Αυτά που μας κατηγορείτε, τα κάνατε κι εσείς». Κι έτσι το παιχνίδι βαίνει προς την ισοπαλία, τόσο στο πολιτικό όσο και στο επικοινωνιακό επίπεδο, προς ικανοποίηση των εμπλεκομένων. Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι συμψηφισμοί μπορεί να διευθετούν τις κομματικές αντιπαλότητες και να εξυπηρετούν ποικίλες σκοπιμότητες, τελικά όμως φθείρουν την ποιότητα της δημοκρατίας, καθώς συσκοτίζουν, αφήνοντας τη στυφή γεύση της συγκάλυψης προς αμοιβαίο όφελος. Επιβεβαιώνουν το απλουστευτικό και λαϊκιστικό «όλοι ίδιοι είναι», πάνω στο οποίο οικοδομούν οι αντισυστημικές δυνάμεις τον πολιτικό τους λόγο. Και φυσικά η μέθοδος του συμψηφισμού αντιστρατεύεται την αρχή της διαφάνειας που αποτυπώνεται στην κοινή και τετριμμένη –πλην όμως πολύ ουσιαστική– έκφραση «όλα στο φως». Αν έρθουν όλα στο φως, αυτό προφανώς δεν συμφέρει κανένα, και τότε πέφτει το ημίφως. Κάπως έτσι κλονίζονται οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικής, κάπως έτσι διαρρηγνύονται οι σχέσεις των πολιτών με τα κόμματα εξουσίας.
Οι συμψηφισμοί υποβαθμίζοντας το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης απογοητεύουν τους πολίτες, οι οποίοι έχουν αυξημένες απαιτήσεις από τα κόμματα που ψηφίζουν. Δεν τα επιλέγουν με γνώμονα το μη χείρον βέλτιστον, αλλά γιατί εκτιμούν τον θετικό προσανατολισμό του προγράμματος και εμπιστεύονται την ηγεσία. Αυτή τουλάχιστον θα πρέπει να είναι η ιδανική σχέση του αντιπροσώπου με τον αντιπροσωπευόμενο. Αλίμονο αν ένας ηγέτης είναι ικανοποιημένος επειδή οι πολίτες θα τον επιλέξουν γιατί αυτός έχει τα λιγότερα ράμματα στη γούνα του.
Αυτές τις ημέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας απόπειρας να συμψηφιστούν οι επισυνδέσεις που έγιναν επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Νέας Δημοκρατίας. Τελικά δεν αντιλαμβάνονται πως έτσι δεν κλονίζεται μόνον η αξιοπιστία της ΕΥΠ, αλλά και του πολιτικού συστήματος. Από τη στιγμή που η υπόθεση Νίκου Ανδρουλάκη έλαβε αυτήν την έκταση, η λύση δεν είναι η συσκότιση διά του συμψηφισμού, αλλά η πλήρης, έστω ad hoc, διαφάνεια. Στον βαθμό που αυτό το ζήτημα θα παραμένει ανοικτό και πρόσφορο σε κάθε λογής σενάρια, το πλήγμα πρωτίστως θα το δεχθεί η ποιότητα της δημοκρατίας μας.